Uit de diepte - pagina 728

;

722 der menschen zijn. Hij is zinnelijk en vleeschelijk. De bevrediging van vleeschelijke lusten en begeerten is zijn hoogste zoeken, zyn eenigste streven, boewei naar gelang van den trap van beschaving en ontwikkeling, en meer nog naar gelang van de gesteldheid des lichaams, de wijze van uiting en openbaring alsmede de richting dier zinnelgkheid verschillend is. Doch onder welken naam de stofvergoding optreedt bij den natuurlijken mensch, stofvergoding blijft zij. Buigt de beschaafde Europeaan van onze dagen zijne knie niet meer voor het beeld van een Jupiter en Diana, of van een Wodan en Freija; zoekt hij geen heil meer in de aanbidding van zulk een god, door menschenhanden gemaakt; hoezeer nemen daarentegen de reuzenwerken en de uitvindingen op allerlei gebied in deze eeuw veler tijd en hart geheel Daarvan verwacht men alle heil. Kennis en wetenschap, in handel en nijverheid zijn de goden der zich bij uitnemendheid beschaafd en met nadruk Christelijk noemende volkeren. Naast deze staan genoegen en vermaak in allerlei trap en vorm zinnelijkheid en wellust, bij beschaafde en bai'baar gelijkelijk !

geliefd.

Geldt dit laatste ook van alle standen des volks, het eerste uitsluitend onder de ontwikkelde en hoogere standen gevonden worden bij de lagere vindt men evenzeer een sloven en wroeten in de dingen dezer wereld van den morgen tot den avond, om zijn brood te verdienen en door de wereld te komen; een leven voor dezen tijd; een zorgen voor het lichaam, en een voorbijzien van alle hoogere belangen. Zoo is het niet altijd geweest, maar zoo is het eenmaal geworden. De mensch, door zijn God naar diens beeld geschapen, uit het stof der aarde en nochtans ook geestelijk, wijl hij het leven uit God had ontvangen, was wel op de aarde geplaatst maar had een hemelsche roeping. Hij leefde o p de aarde, maar niet voor de aarde ook leefde hij niet maar voor zijn God. Zyn hart behoorde voor zichzelven zijn liefdevollen God en Maker, die zijn schepsel de teederste liefde bewees. Hij genoot het aardsche, maar als een uitnemende liefdegave van zijn God wien alleen zijn harte liefhad. Doch zoodra het den vorst der duisternis door zijne leugenen gelukt was den mensch te doen vermoeden, dat hij meer zou kunnen genieten dan zijn God hem vergunde, twijdankte hij die liefde niet meer voor felde hij aan Gods liefde hetgeen hij genoot; vervi-eemdde hij van God, en wierp hij zich met zijn gansche hart in de genieting der wereld of van het stof. En sedert is het van Adam en van allen, die uit hem geboren zijn, waar, dat 's menschen ziele kleeft aan het

moge meer

;

,

;

,

,

;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen