Het Calvinisme en de Kunst - pagina 33

53

zweefde wereld, drong nu door Cats' dichterlijk besef de gloed der alles prikkelende, aandrijvende, bezielende, versmeltende Liefde. EfMi ni(Miw verscliiet IxxkI 'k

Zag

/icli

door een gloed

alles

mijn

uit/iclvjt

aan,

en verwarmen;

l^ezieleu

't mensclidoni was m'één tronk, wiens uitgeslagene armen ranken weerziids zich omkronkelden, elkaar

Heel

Eu

Tot steun verstrekten en tot schutsel aar en aar In plant en diergestel van loutren zegen vlieten En alles door elkaar en in elkafir genieten. 'k Zag Liefde, als 't heiligst vuur, door alles uitgebreid, :

't

'k

met de ondenkbre zaligheid Zag heur vlam door heel de schepi)iü^- Idikkeren,

Heelal vervullen

Die ze

Zag

uitstort, z'

'k

in mijn eigen borst gelijk een vonkje flikkeren.

Dat, aangeblazen door des levens ademtocht,

Heromwoelde 'k A'oelde

in

het hart, en

vonkjen

't

als

naar voedsel zocht.

^o^)

"Wierp nu Lilderdijk om deze geestelijke affiliatie aan Cats de eere van zijn eigen dichtergenie om voor Cats wierook te branden, het rijker blazoen van zijn eigen dichtadel weg? Geenszins, Mijne Hoorders! Eén met Cats in den poëtischen grondtoon, was hij zich niettemin volkomen van zijn hoogeren rang, die verre boven Cats uitging, bewust. Uit haar asch ja, ,

verrees in zijn lied de Phenix dier eens weggestorven poëzie,

maar met

luisterrijker gevederte en melodieuzer slag. Wat Cats in eenvoud van tonen zong, was het hem een wellust, zoo hij 't

In grootscher

stijl

en trant mocht volgen èn verse

Wanneer, door u geleerd Mijn kunst

uw

toets

in 'tschildren

versterkte,

en,

van de

hoon en.

ziel,

moedige Virgiel,

In u haar Ennius, haar meester mocht erkennen,

Oju I^

w

met een hooger vlucht

u uit

't

oog

te

rennen,

teekning leven gaf door rijker coloriel!

En meesleepte in mijn stroom, waar frij gematigd vliet! Hoe streelde 't mij, o Cats, wanneer ik uw tafreelen Heur waarheid, en uw kunst heur juistheid mocht ontstelen, Maar door een n e u w e z w i e r en o n e t o o m den gloed i

Doen gelden

in

<j^

een eeuw, die Dichtkunst hulde

doet!^^'-').

Glimt er nu niets dan laf verguldsel in deze loftuiting ? Spreekt er louter overdrijving van den altoos overdrevens in zijn toeroep aan Cats, als hij zingt Aan u behoort mijn

eerste en grootste dichtlaurier'?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen