Locus de Consummatione Saeculi - pagina 424

92 Colleg-e-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

god van de jacht, visclivangst etc. en dat men bij elke overwinning een daad van Gratia Commnnis gevoelde. Het gansche afgodische terrein van den strijd des menschen tegen de natuur, ziekte, divaling en ongeloof is niets als een carica tuur van Gratia Communis; een valsche silhouettc, -waarop de Gratia Communis op valsche ivijze is afgespiegeld. Maar toch is die wereld rijker dan de tegenwoordige, die den schat van kennis, door God geschonken, tegen God gebruikt. C.

Het derde stadium begint met A r

i

s t o t e

1

e

s.

Aristoteles

van de traditie uit, maar hij begon met het logisch zijn in mensch en kosmos te onderzoeken. Bij hem dus niet een strijd met natuur en G&iLa, maar een bepaalde dorst naar kennis, een weetzucht, een pogen om te begrijpen. En toch van den anderen kant weer, zien we het bij Socrates, of verder nog terug bij Pythagoras, dat ze wel een strijd voerden. Men gevoelt dit bij den giftbeker van Socrates. (Ook onze Universiteit is uit strijd geboren). Aldus is ook de lijn der Gricksche pkilosophie uit strijd geboren en wel doordat opereerde

niet

de toenmalige priesters, die groote

macht hadden, tegenover de

klassen hun invloed deden gelden door allerlei hocus-pocus

lagere volks-

mendaarmee geen vrede nemend, die macht niet kon verdragen. Het „manger Ie pasteur" werd dan ook gevolgd door een breuke tusschen de ontwikkelde klasse van Griekenland en de klasse der priesters. De eer.sten bonden den strijd aan tegen de geestelijken en zochten tegelijk een ander uitgangspunt van kennis, van denken. Zoo kwam de philosophie vijandig te staan tegenover de inheemsche religie, o. a. de strijd tusschen Socrates en de goden zoo werd het mogelijk, dat de machtige priesters met hun invloed op het volk, hem den giftbeker deden drinken zoo is eveneens door 't optreden der Grieksche Philosophie die macht aan den afgodischen priesterstand ontkomen. Maar .... de philosophie van Griekenland draagt nog niet het atheïstisch karakter van tegenwoordig. Er is een recursus ad ró Oelov in tvaar te nemen. Plato en Aristoteles hebben tó Qbiov als bezielend element, waarop ze zich beroepen en wat ze als een waarachtig goddelijk element stelden, tegenover den matten en dorren eeredienst van dien tijd. Dit is de strijd van het Buddhisme en Brahmanisme in Tndië, van Confucius in China. De afgodische tempels maakten een te bruten indruk; daarom werd in de mysteriën een vermenging gezocht, waarin de beschaafde klasse een bevredigenden vorm kon vinden. Daarna zijn de mysteriën naar Rome overgebracht, waar ze geëindigd zijn in banketten, festijnen en tooneelen van onzedelijkheid. De philosophie is dus wel opgekomen strijdend tegen het pagani.sme, maar ;

terwijl de

ontwikkehng,

schelijke

;

;

ze zocht haar kracht in t6 Seiov, trad dus niet op in een profaan, goddelijk karakter.

maar

in

een

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen