Locus de Consummatione Saeculi - pagina 485

153

College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek). ping van den mensch zelf gegeven, dan behoort het tot de ex Islent ie en

es>ient ie

van den mensch. Waar de mensch als copie naar Gods beeld geschapen is, daar is de mensch als copie gebonden om de door God gestelde ordinantie te ol)servoeren, evenals elk schilder gebonden is aan het beeld, dat hij copieert. Vervolgens merken

4.

scJiepsel

eischt,

we

op,

dat alle souvereiniteit tegenover het bewuste

dat er eene macht aanwezig

zij

om

te

straffen en de uitkomst

te

handhaven. Wanneer God aan den mensch en engelen de twee mogelijkheden schonk om zoo of anders te handelen krachtens hun optreden als causa secunda, dan zouden engel en mensch eenvoudig God en zijn ordinantie bespotten, er „Gij zelf hebt mij de macht gegeven om te kiezen, dan kiezen we tegen U en gaan wij ons zelf een sfeer scheppen, zooals Satan dan ook deed met de engelen, die hun eigen woonstede verlaten hebben (Judas vs. 6.), toen zij een wereld van onwaarheid, ongoddelijkheid en duisternis hebben voortgebracht. Zóó zou de existentie der icereld uitloopen op een derisie van God. Daarom eischt het optreden van Gods souvereiniteit tegenover het bewuste creatuur, dat er macht aanwezig zij om 1 in straf (welk begrip hier origineert) te doen ervaren, waarop het kiezen tegen Gods ordinantie uitloopt en 2 den verborgen ivil Gods te inainteneeren, die, waar ook mensch en engel als causa secunda werken, de eindresultaten determineert en alles doet loopen naar den Raad van Zijnen wil. Welnu, die macht om te straffen en zijn Raad te doen bestaan kan enkel en alleen voortvloeien uit

tegen kiezen en zeggen:

welnu,

de

schepping.

Wat

de straf betreft, geschiedt

geen straf van menschen

is.

De mensch

dit alzoo,

omdat straf bij God God evenwel straft

slaat en kastijdt;

zonde zelf de straf

te doen voortko?nen, door uit deviatie van zijn doen creëeren. Dante in zijn „Inferno" teekent zeer prachtig, hoC' elke straf juist beantwoordt aan de misdaad op aarde gepleegd en hoe het de misdaad zelf is, waaruit de straf voortkomt. Dit is alleen mogelijk, als in de schepping zelf correlaat met het bewustzijn tweeërlei mogelijkheid van wilskeus gegeven is. Zijn wil en bewustzijn los ineengezet, dan kan dit niet; maar wel als het in de schepping zelf gegeven is, dat zoodra de zonde komt, het zaad uitbreekt, waarin de straf ontkiemt. De souvereiniteit Gods tegenover het bewuste cf^eatuur moet niet opgevat als souvereiniteit in engeren zin, gelijk wij gewoon zijn van souvereiniteit te sjn-ekcn. Hiertoe komen we door een derde beperking in dit betoog.

door

uit

de

ordinantie het

De 't

malum

te

nu toe afgepaald is, breidt zich uit op geheel bewuste leven. Met opzet hebben we. reeds gewezen op het

souvereiniteit, zooals ze tot

gebied

van

't

gebied der aesthetica. Dit geldt ook op intellectueel, ethisch en sociologisch ter7'ein; m. a. w. de souvereiniteit Gods tegenover het bewuste creatuur strekt zich uit,

zoover het bewuste leven van menschen en engelen zich uitstrekt, over

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen