Locus de Consummatione Saeculi - pagina 396

64 College-dictaat van een der studenten (Dogmatiek).

Een mechanische conjunctie toch kan het

mciar organisch.

mechanisch,

niet

menschelijk geslacht niet tot één geheel hrengen, omdat het een levend geheel

Ret in den wortel liggende „conjungens" jMnvustzijn"

in het

lieilige liefde,

is.

in het „zijn" en in het

omdat uit éénen bloede het menschelijk geslacht is voortgebewustzijn, omdat den mensch is ingeschapen 't beginsel van

sympathie en toegenegenheid.

was

In de oorspronkelijke Schepping kelend,

aanwezig

.

In het „zijn"'

komen;

is

er één schoon, organisch zich ontwik-

menschelijk geslacht, één in wortel, één in bewustzijn.

Waar

echter

zonde intreedt, begint zij niet te werken als conjungens, maar als „disjungens" en „dirimens" Was nu de zonde een realiteit, aliquid positivum, dan zou dat disjungens ook in den wortel van het leven doorwerken. De zonde de

.

draagt een negatief karakter, heeft ge^n readus de eenheid van het menschelijk geslacht in den tvo7iel niet vernietigd, maar wel het conjungens van het menschelijk geslacht in Y bewustzijn. echter

is

en

liteit

een „actnosa privatio"

,

heeft

Voor de saamhoudende macht van liefde en sympathie moest ze wel in de stellen het disjungens van haat, zelfzucht, nijd en concurrentie. Nu ligt de wereld van het bewustzijn in het menschelijk geslacht niet als eene plaats

abstractie

;

ons bewustzijn reageert op ons leren, op de gesteldheden en

neen,

van ons hart en daardoor ook op ons lichaam. B.v. eene familie, vrekkig van aard is, is meestal mager en schriel; eene bon-vivant familie

neigingen die

daarentegen toont

De breuke

iets

in het

anders in het uitwendig lichaam.

menschelijk geslacht geslagen, iverkt ook terug op het

de realiteit van het geheel, zoodat het

men

menschdomèn

in rasse^z uit

„zijn",

elkander

valt,

Neger en Indiaan), ieder een eigen type vertoonen èn onder de menschen van eenzelfde ras wederom verschillende volken en natiën dat zelfde uit elkander gaan doen uitkomen. Het zijn typen, die,

brengt

ze

bij

elkaar

(b.

v.

elkander vallen en niet elkander aanvullen. Afbrokkeling heeft dus Tot de worsteling dringt het eerst door in den jongsten dag; dan wordt afgesneden al wat niet van God is en blijft het menschelijk geslacht alleen bestaan in het güiloc toö XQiarov. Wanneer nu die disjugente macht van de zonde rechtstreeks tot haar rilog had doorgewerkt, dan zou 't gevolg geweest zijn, dat het geheele menschelijk die

uit

plaats.

geslacht zich vertoond had als een menigte menschen, voerend onder elkander

een „bellum otnnium contra omnes"

,

een onderling inrazen tegen elkander, eene 't mensche-

vernieling van het begrip „menschheid", van het sociale begrip in

leven en dat der volkeren, de volkomen onmogelijkheid, dat de menschen gezamenlijk iets zouden doen. Waai- ze gezamenlijk niets doen kunnen, daar kan ook geen gemeenschappelijke ontwikkeling zijn. Ijlijft ieder individueel in

lijk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen