E voto Dordraceno - pagina 253

ZONDAG oog. Wij zijn

gewend aan een

HOOFDSTUK

X,

V.

241

wils- en krachtsuiting van

Gods mogendheid, de aarde groeit en de Schelfzee vloeit. En zoo dit nu plotseling ophoudt alzoo te gebeuren, en er gebeurt iets waaraan we niet dat de tarwe

uit

gewend waren, zoo staan we verbaasd, boeit door zijn ongewoonheid, en

er

is iets

we hebben

dat onze opmerkzaamheid

een teeken, een wonder des

Heeren aanschouwd. Maar dit voor ons verrassende en ongewone nu daargelaten, is een wonder precies hetzelfde als een gewone natuurwerking, want het is beide, dat er een bevel uit 's Heeren mond uitging en dat zijne knechten, dat zijn hier

de elementen en de krachten der natuur, het alzoo volbrachten. Manna had geregend en er ware nooit tarwe gegroeid, dan

Als het altoos

zou het plotseling rijpen van tarwe het

Manna voor ons

het

wondere

de halmen, en niet het vallen van

in

zijn.

Alleen, en dit worde wel in het oog gehouden, God is daarom niet als de toovenaar, die nu eens dit, dan eens dat vertoont, om zijn behendigheid te toonen. In den toovenaar is de gril, in God de wil, en de wil in God is redelijk, d. w. z. hij ligt gebonden in Gods Wijsheid. Vandaar dat het

gewone

Hem

bij

God

regel

is,

omdat

Hij

zichzelven gelijk

blijft

en

er

bij

noch schaduwe van omkeering. Zulk een anders willen dan Hij dusver wilde, kan dus in God alleen veroorzaakt worden

geen verandering

is

door een hoogere schikking, een hoogere wijsheid, en de verandering die in het willen Gods ontstaat, wordt teweeggebracht niet doordien

hiermee

God

maar doordien zijn schepsel die wijziging, dit anders willen, noodzakelijk maakt. En ook dit weer niet, als een onvoorzien iets, waar God onverhoeds voor staat, en waarnaar Hij alsnu zijn wil regelt, maar met dien verstande, dat dit ongewone met het gewone zijn vaste van eeuwigheid al voorziene bepaling vond in zijn onveranderlijken Raad. Uit dien Raad vloeien én de Natuurwetten én de Wonderen, en beide zijn goddelijke wilsuitingen alleen met dit verschil, dat Hij het gewone duurzaam wil, en het wondere slechts een enkele maal. Ook het Gebed dat bij Zondag XLV afzonderlijk aan de orde komt, verandert,

dient toch in dit verband reeds voorloopig besproken.

toch begaat

men gewoonlijk twee

Ook

bij

het gebed

fouten tegelijk. Vooreerst denkt

men

zich

ook bij het gebed de Natuur als een macht buiten God, waartegen men 's Heeren mogendheid alsnu te hulpe roept. En ten tweede beschouwt men zijn eigen bidden, als iets dat buiten God om, uit den mensch zelven opkomt, en waarmee God de Heere nu zou hebben te rekenen. Beide is nu geheel ongodvruchtig voorgesteld. Als ik een keelziekte houdt dat kind in doodsgevaar,

E

Voto

l

dan

lief

kind heb, en vreeselijke

is

die diphteritische gifstof 16

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen