In de schaduwe des doods - pagina 166

15S

Gods waarheid, want dan moogt ge

niet toegeven. Niet doen, zooals vrede te houden, maar over niets spreken, en zich dan, ja waarlijk, nog in hun lafheid inbeelden, dat de zaligspreking der vreedzamen nu wel op hen toepasselijk zal zijn. Neen, voor Gods zake en recht en Woord en waarheid moet altoos gestreden. Niet alleen, niet meest zelfs door afgetrokken bepleiling er van, maar dan bovenal en dan meest, als er in het onderling verkeer, in de opvoeding, in het behandelen van zaken van beroep een korrel van het goud van Gods recht en waarheid zou verdonkerd worden, en wij dat merken, o, dan mogen we niet zwijgen, maar moet er gestreden, en dan is, helaas ja, de vrede, de vrede vooral onder hen die elkaar het naast verwant of het nauwst verbonden zijn, weg.

die

laffen doen,

die,

om

dan den strijd Gods zuiverlijk; strijd hem oprechtelijk; nooit iets een strijd om 's Heeren wille, als het in den verborgen hoek van uw hart toch en eigenlijk weer om uw ik gaat. Bovenal strijd in den gebede, en al duurt de strijd dan ook lang, wil, begeer, aanvaard nooit een anderen vrede dan zulk eenen, waardoor uw broeder gewonnen wordt en de zake Gods triomfeert. o.

Strijd

noem

Sta naar dien vrede

met uzelven.

moet beginnen met in twist met zichzelven te staan. Want wel is er verschil van karakter, en gaat de golfslag van het ontrust gemoed bij den een hooger dan bij den ander, maar toch, een stilstaand moeras is het menschenhart alleen bij hem, die verloren gaat, en bij elk kind van God slaat er altoos de wind van boven, de Elk

hart,

dat

leeft,

des Geestes in, om de wateren zijner ziel op te stuwen, en die des Geestes gunt hem geen rust. Jong voelt men dat het best, zij het ook nog niet het scherpst. Wie nog jong is, vindt het natuurlijk, dat hij den vrede nog niet

adem adem

en zie hier meest de feil van het jeugdig gemoed, men dan voor, dat na een strijd van zeg eens zeven lange jaren die worsteling dan ook uit zal hebben en het ideaal van den vollen vond.

Maar,

stelt zich

vrede zal zijn bereikt.

En ziele

dat stuit dan op teleurstelling. Want wie scherp toeziet op zijn dat hij eer achteruitgaat dan vooruit. Niet werkelijk,

bevindt,

maar doordien zijn leven zich uitzet en de verleiding toeneemt. En dan werpen de meesten het op een vergelijk. Strijdensmoê zoeken ze tot een schikking met zichzelven te geraken. Ze laten hun eens zoo heerlijk ideaal wat zakken; ze vinden nu toch ook, dat men iets aan de wereld moet toegeven; en zoo blusschen ze dan hun vuren uit, stil voor anker liggen. dat heet dan vrede met zichzelven. o. Wel hem, die nooit, die ook niet maar een oogenblik, door zoo valschen vrede voor zijn eigen ziele wierd bekoord.

en gaan

En

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen