In de schaduwe des doods - pagina 96

Want

smart verlichten. En ge kunt geen smart van die smart overneemt. Troosten is niet sussen met een praatje, maar zelf lijden met den lijdende; bedroefd zijn met den bedroefde; pijn aan uw eigen hart voelen met den benauwde van ziel. Er is geen vertroosting, waar geen gemeenschap van hart tot hart is. Dan kalkt en pleistert en schildert ge met vrome klanken, maar ze gaan er niet in. Het hart moet open, om er vertroosting in te dragen, en gij sluit het door uw bevrozen woorden toe. Liefde is de ziel van alle waarachtige vertroosting. Uzelven vergeten. Alleen aan dien bedroefde denken. Ingaan in het leven der smarte. Er meê meeleven. Als we zoo zeggen mogen, geleiddraden aanbinden, waarlangs de smart en de droefenisse uit die benauwde ziel in u overglijdt, en waarlangs omgekeerd uit uw hart de vertroosting overglijdt in zoo bittere bedroefdheid. Niet alsof de kracht in veel huilen school. Och, evenals er tweeërlei woorden zijn, zoo zijn er ook tweeërlei soort tranen. Er zijn tranen, die uit innige deernis geschreid worden, en die zijn karig, maar er zijn ook tranen, die van de zenuwen komen, en die zijn hartstochtelijk. Nu maken de laatste de zenuwen ook bij den bedroefde aan den gang; maar die eerste, diep opgewelde tranen spiegelen in hun glans iets hemelsch af voor zijn hart. Dus niet veel drukte. Niet veel misbaar. Smart wil in stilte geleden zijn. Ze heeft iets heiligs. Of om het nog anders te zeggen. Wie komt om te troosten, moet eerst de genade hebben afgebeden om te kunnen troosten. Wie alleen komt, kan het niet. Alleen wie met zijn God in de tente der smarte binnentreedt, verstaat van deze wonderbare vertroosting het mysterie. Innerlijke ontferming is nooit uit ons. Ze moet altoos door God den Heere in onze ziel zijn opgewekt. Maar dan ook, als die innerlijke deernis, als iets van dit goddelijk mededoogen in u wakker wierd, vraag dan nooit vooraf, wat ge zeg-

machtig

toe.

troosten

is

verlichten, als ge niet zelf een deel

gen

zult.

Ga

dan heen in deze uwe kracht, en de Heilige Geest zal u in geven wat ge spreken zult. En kan het, en zijt ge met een bitter bedroefde alleen, en is er in het eind volle ontsluiting van hart tot hart gekomen, kniel dan met den bedroefde van hart voor uwen en zijnen God neder. Eerst onder het saam bidden tot den God van alle vertroosting, druppelt de volle, rijke vertroosting als balsem in de wonde, die bloedt. er

die ure

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen