GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

In de schaduwe des doods - pagina 169

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

In de schaduwe des doods - pagina 169

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

HF/r

WAKEN.

14^

Er is in het lijden zoo oneindige schakeering. Van ééne ziekbed verschilt het andere zooveel. Ook geestelijk, of ge waakt bij een kranke die de Fontein des levens kent, en ook op het ziekbed iets smaakt van het verborgene Manna, of wel dat uw zieke nog alleen met zijn eigen smarte bezig is, en in het diepst van zijn hart nog tegen zijn God en zijn Heiland mort. El- zijn zoo lieve kranken, bij wie het waken gedeeltelijk zelfs een genot is, zoo dankbaar voor al wat ge doet, zoo tevreden al naar het uitvalt, zoo bijna verlegen met uw liefdebetoon» Maar er zijn ook kranken die uw geduld bijna uitputten die al uw liefde aanzien voor iets dat vanzelf spreekt; u geen oogenblik ruste gunnen, en dan dit, dan dat van u willen, tot ge op het laatst O,

liet

;

niet

En

meer kunt. daarom kunt ge

scheren,

en

verschillend,

alle waken niet over één kam de graden van liefde en toewijding zoo die het waken bij den één of bij den ander zijn

van u afvraagt. Maar onder al die vormen blijft toch in alle waken de ééne hemelsche gedachte u dragen //Voor mijn kranke is het noodig, voor mijn kranke is het goed.'^ :

Nu is zulk waken het schoonst, als het stil mag toegaan, en als een heerlijk slaapmiddel op den kranke werkt, dat hij wel niet heel den nacht door, maar roch af en twee uur sluimeren mag. Veelal geeft de krankheid een gevoel van onrust, en als de avondsehaduwen vallen, worden de zenuwen van den lijder gemeenlijk nog onrustiger. Dan doet het alleen zijn hem pijnlijk aan, en schuift hij telkens het gordijn eens open, om te zien of er wel iemand bij hem is. En o, dan ligt er zulk een zoet loon in, dat God u door uw kranke geeft, als ge merkt dat uw tegenwoordigheid hem ruste schenkt, en zoo de stille wetenschap, dat ge daar bij hem zit, eindelijk de onrust in zijn hart toe één,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1893

Abraham Kuyper Collection | 316 Pagina's

In de schaduwe des doods - pagina 169

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1893

Abraham Kuyper Collection | 316 Pagina's