In de schaduwe des doods - pagina 50

43 tranen uitbarsten prooi zijn.

;

en

voorts

al

die

dagen aan bange wanhoop

ter

Nu kost het hun wel veel, zich zoolang goed te houden, en met den rouw in het hart, toch altoos met een vriendelijk lachje aan het ziekbed te komen. Maar liefde vergt van hen dat otter, dat ze dan ook willig brengen. En nu genieten ze er in, als ze merken, hoe, dank hun voorzichtig zwijgen, de arme patiënt zich nog aldoor luchtkasteelen bouwt. Eerst in de wintermaanden uitzien, of zwaluwen nog niet den zomer komen brengen, en straks in de gure herfstdagen weer uitzien naar het gezellige vuurtje aan den haard. Altoos hope, aldoor ideale droombeelden Tot dan eindelijk de dood hen verrast. Maar dan is, dank zij de zwijgende liefde, hun toch de schrik en de vreeze voor het sterven gespaard. !

Hier komt nog iets bij. Vooral van teringzieken is zoo dikwijls opgemerkt, hoe weinig ze zelven aan hun naderend sterven gelooven. Een teringlijder is gemeenlijk, althans zoo het nog niet te ver ging, opgewekt van natuur. En al zegt ge hem, dat zijn einde nadert, dan gelooft hij het dikwijls toch niet.

een teringzieke van boven de twintig jaren merkt het toch wel, wat er aan hem schort. Hij heeft de vaste kenteekenen van de tering zoo vaak hooren bespreken of bij anderen waargenomen. Niets zou dus eenvoiidiger zijn, dan dat hij, alsnu diezelfde verschijnselen bij zichzelven bespeurend, terstond zelf de conclusie trok en inzag waar het met hem heenging.

Althans

anders

En

doet een teringzieke

met hem

dit,

Wat

dan weet

hij

ook wel, dat het hoogst

Koch gemeend had tegen de tering te vinden, is, helaas, gebleken nog altoos het echte, van God beschikte tegengif tegen de tering niet te zijn. En tenzij men tijdig naar het ernstig

staat.

Dr.

Zuiden kan, en in het Zuiden kan blijven wonen, weet zulk een kranke ook wel, dat de tering, aan zeker stadium toegekomen, meest een snel verloop neemt. En toch, hoe wonderlijk het ook schijne, de meeste teringzieken maken die toepassing op zichzelven niet; en al is het ook, dat ze het ergste duchten gaan, toch houdt hen nog altoos de hoop staande, dat bij hen misschien de genezing nog slagen zal. En hier nu op lettende, vraagt soms zelfs de vrome arts, en vraagt wie de ziekte verzwijgen wil, of God zelf dan in den aard dezer krankheid ons niet een vingerwijzing geeft, om aan onze al verzwakkende patiënten den dood niet aan te zéggen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen