In de schaduwe des doods - pagina 292

EEN EIGEN GRAï.

272 en

Christus,

Graf

Een meer

den Overwinnaar over Dood en

graf

eigen

voor

de

verlosten des Heeren zal al

blijken een onafwijsbare behoefte voor ons Christe-

leven te

lijk

in Christus

belijdt.

zijn.

Anders eindigt de Christenheid met ook zelve heidensch begraven.

te

Hoofdzaak is dus maar, dat heid weer tot nadenken komen.

Daarom

nu

onzer graven". nagedacht, en

we

uit

onze gedachteloos-

boven deze overdenking: //de keure keur heeft, koos, en wie koos, heeft handelt met zelfbewustzijn, wetende wat

staat

Wie

doet.

hij

En

juist

Thans na.

daaraan schort het ons thans. als het op begraven aankomt, niemand laat alles loopen, of bootst de usantiën der

denkt,

Men

wereld na.

Zoo heel anders dan bij de eerste Christenen. Die schaften dadelijk het rouwen af, die begroeven hun dooden in feestgewaad, en trokken, als de dag gedaald was, met toortslicht, onder jubelend psalmgezang, naar den doodenakker, om voor God en mensch te betuigen, hoe deze hun broeder of zuster uit de strijdende in de triumfeerende kerk was overgegaan. Hun blik op Dood en Graf was een heel andere dan van de heidenwereld, en daarom moesten ook hun usantiën bij het begraven een geheel ander karakter dragen. De dood was hun een afsterven van de zónde en een doorgang tot een eeuwig leven. Daarom treurden ze weinig en jubelden ze bij hun dooden veel. Iets wat nu niet gezegd wordt, opdat ook gij zóó uw dooden zult uitdragen. Ge moet niets nabootsen. Maar wat ge wél moet doen, is, zooals zij deden, nu ook zelf over Dood en Graf nadenken, over Dood en o.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen