GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

In de schaduwe des doods - pagina 124

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

In de schaduwe des doods - pagina 124

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

104 ZOO het

WEER OPGERICHT. droeve

begrafenis.

Zoo wordt de gewone gang van

leven gebroken. Alles werkt mee om uw aandacht op één punt te richten. Bijna kunt ge om niets anders denken. En zoo kost het geen inspanning, om met uw hart en met uw lippen in het eeuwige te zijn. doode

Uw

wenkt u. Maar bij de reeonvalescentie

zelf

is dit zoo heel anders. enkele ziekten is er dan wat de artsen een crisis noemen, zoodat die dag van crisis spreekt, en ge aan den avond van dien dag voelt, dat nu de evt naar doorsloeg, en dat er redding van God geschonken was. Maar zoo is het lang niet bij alle reconvalescenten. Bij niet weinigen is het een slingeren op en neer. Wat beter den eenen dag, en dan weer wat minder op den dag die volgt. Vooral zoo de zenuwen veel in het spel zijn, is er vaak geen pijl op te trekken. En dan gaat het eindelijk wel zaehtkens aan vooruit. Maar zoo langzaam en zoo ongemerkt, dat er van Sabbat op Sabbat, en van den avond op den morgen, eigenlijk nergens een mijlpaal op den weg is, waarvan ge zeggen kunt wTot hiertoe dreigde de dood, en van d't punt herwon ik het

Ja,

bij

:

leven.'' is toch de beterschap zelve, die dan ten dan nog zóó kruipend langzaam, dat het dagen, weken, maanden duurt, eer men tot het vorige, gewone leven terugkeert. Want komt men dan eindelijk weer van zijn leger op, dan is men o zoo slap en zoo moede. De eens zoo sterke beenen dragen u nauwelijks. En ook het hoofd is nog zoo gevoelig. Bijna niets kunt ge velen, of het doet u zeer. Ge voelt u alsof ge een kruidje-roer-me-niet waart geworden. En zoo ongemerkt als het gras groeit, zoo ongemerkt wint dan ook gij allengs in kracht weer aan, tot ge ten leste het weer eens beproeft om uw arbeid op te nemen. En zoo schuift ge dan van lieverlede weer in het oude

Niet

zelden

komt,

slotte

leven

in.

natuurlijk, dan is er op den langen weg nergens aangrijpend feit, niet één gebeurtenis die indruk maakt uw gewone doen en niets dat u uitrukt uit

En

een

;

;

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1893

Abraham Kuyper Collection | 316 Pagina's

In de schaduwe des doods - pagina 124

Bekijk de hele uitgave van zondag 1 januari 1893

Abraham Kuyper Collection | 316 Pagina's