In de schaduwe des doods - pagina 59

51

andere vrouw, die reeds bijna uitgeput is van allerlei verdrietelijkheid, eer ze aan haar ure toekomt, om in die ure zelve soms als op een pijnbank gefolterd te worden; en na die vreeselij ke ure nog te lijden weken-, maandenlang, zoo ze er van opkomt en ook al komt ze er van op, levenslang de nawerking van die ontzettende ure in voor altoos gebroken kracht te beweenen. Tusschen die uitersten in, waarvan de ééne, zoo men zegt, er haar hand niet voor verdraait, en de andere het met banger dan den dood bekoopt, liggen dan die honderden en die duizenden, wier lot met kleiner en grooter verschil afwisselt. Maar hoe sterk ook het onderscheid zij, toch blijft de vrouw als ;

vrouw dit bittere lijden dragen. Aan het vrouwelijk geslacht is het opgelegd. En hoe dit lijden onder de dochteren van haar geslacht zal verdeeld worden, staat niet aan menschen te beslissen. Dat beschikt, dat verdeelt en wijst toe Hij, die zich nouit kan vergissen, de Heere onze God.

Preutschheid bant in onze dagen al wat met de kraamkamer samenhangt uit het gesprek. Het reine, zuivere, vrije gesprek over dit belangrijk stuk van ons menschelijk leven wordt gesmoord, om er, helaas, maar al te vaak het onreine en onheilige fluisteren van den zondigen hartstocht voor in plaats te stellen.

Onze Heiland hecht

zijn zegel aan die preutschheid niet Openlijk, aanhoore van de schare, voor het oor zijner jongeren, herinnert hij aan deze stille, diepe mysteriën van het menschelijk leven. „Eene vrouw, wanneer zij baart, heeft droefheid," zoo sprak Hij in Joh. 16 31, „dewijl hare ure gekomen is; maar wanneer zij het kindeken gebaard heeft, zoo gedenkt zij de benauwdheid niet meer, om de blijdschap, dat een mensch ter wereld geboren is." En zoo is het. God zij lof, ook in verreweg de meeste gevallen. Wel lustbenemende gewaarwordingen maanden vooraf, en ook wel bange smart in de weeën, maar, als die doorgestaan zijn, dan ook hemelsche vreugd in het zalig moederoog, als het voor het eerst op het kindeke, dat aan haar borst de melk indrinkt, mag staren. Moederweelde na moedersmart. En toch, vast is ook die regel niet. Soms bezweek in de bange ure de moeder of haar kindeke. Een enkele maal moeder én kindeke tegelijk. Dan is er de verwoesting van een hope, maandenlang zoo zoet gekoesterd, in een oogwenk des tij ds. Dan sterft het onder menschen, waar nieuw leven aan menschen stond gegeven te worden. Alles somber, het hart toesluitend, en voor het kinderstemmetje, dat hemelmuziek zou zijn, niets dan het gesnik en het geween.

ten

:

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen