In Jezus ontslapen - pagina 210

,

198

dekte, en wie het spel der wereld niet wenscht mee te maken, houdt nog aan dien ernst der vaderen vast.

Vandaar dat het oprichten van beeltenissen, het ingraveeren van prijzende opschriften, en zelfs het houden van den mensch groot-makende toespraken, van oudsher op onze graven steeds

gemeden zijn. Het graf zegt het u zoo welsprekend aan hoe klein en nietig de hulpelooze mensch en hoe ontzettend groot in zijn almachtigheid de Heere onze God is. Machteloos stierven onze dooden in den dood weg, en schier nog pijnlijker machteloos stonden wij bij hun stervenssponde. Nooit worden we zoo diep vernederd in onze onmacht, als wanneer de dood in onze vensters inklom. Dan helpt geen energie van den stervende meer en geen hartstocht van helpende liefde ,

,

,

en geen kunst van den kundigsten geneesheer. Al het menschelijk vermogen bezwijkt dan en zinkt in, en God is alleen groot in zijn ons verschrikkende majesteit.

En

dit juist komt nu in het graf tot uitdrukking. Eerst is er nog eenige zorge, die aan het teedere overschot onzer dooden wordt gewijd. Men zou hun lijk nog bij zich willen houden. Er nog iets ten goede aan doen. Maar ook dit stelt teleur, en ras is het oogenblik daar, dat we onze dooden uitdragen, en als symbool van onze algeheele vernedering, hun lijk diep in de groeve doen wegzinken, het met aarde toedekken, om dan huiswaarts te keeren, zonder het pand der liefde dat ons als ingeweven was in ons hart. En in zulk een oogenblik zoudt ge wierook voor den mensch willen ontsteken, op zulk een heilige plek een monument van menschelijke grootheid doen verrijzen? Maar immers dat zou weerzinwekkend voor het geloof zijn. Laat men desnoods knielen op het graf, en er de rouwe van zijn hart lucht geven, maar groot blijve bij de geopende groeve en op den doodenakker. God de Almachtige, die Heere van dood en leven is, en Hij alleen.

Te meer dringt het graf daartoe, omdat er achter het graf nog zooveel hooger ernst ligt dan dit graf zelf ons op het hart werpt. Het graf is niet de eindpaal. Eens zullen de graven geopend worden. Het graf is als een voorportaal dat ons in zal leiden tot de vierschaar die eens door Christus over alle dooden wordt ,

,

,

gespannen. Het graf besluit het leven wel, maar

sluit niet

de verant-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen