Wij, Calvinisten - pagina 11

op; en noch

groep wijkt ge geen oogenblik noch

als kleine

kring

dan

ge

blijft

op broederen komt genieten er

En

niet op.

uw

al

geestverwanten

Standaard

een

in het

land

Groen van

positie die

Maar

in

ook De

1874, twee

Groen van Prinsterer het toch

sterven, zag

zijn

Critiek

de Staten-Gene-

positie, die

haar optreden heeft bepleit.

bij

vóór

Kamer innam;

de

in

in

eigen

In

vormen.

eenheid

krachtige

zoo kloek en dapper als ge u

in,

eens

Prinsterer

jaren

een

Dat was dan ook de glorieuse

weert

raal

ter rechter-,

van het eens getrokken spoor.

ter linkerzijde af

zelf

dat op die manier het Liberalisme steeds in de macht besten-

in,

werd,

digd

doordien

drong

toen

er

hij

op aan,

een ernstig gesprek

in

om

het eerst te ver vooruit-

te

beschouwen en voortaan

vernageld

als

saamwerking met de

de omwoeling van het

niet uit

losgewikkeld, en mij

bij

„kanon"

geschoven

volk

het

werd

Revolutiebeginsel

Roomsch-Katholieken

zoeken, teneinde

te

met vereende kracht het Liberalistisch overwicht ken.

voelde

Ik

ik

verheelde

diep,

hoeveel

Eerst,

het

zwaarder

zoo Groen

vooral

afnamen, ons

was

hard,

gen

van

tot

bouw

aan den

ik

gekomen.

stand

te

En

jagen,

te

op

Niet

als

deeren,

vrucht zit

eens,

te

juk

;

dan

dat ik brengen moest,

maar van

om

Wat is

is

dan ook

lieverlede.

tot

Niet

drieste taal het

Dordt tegen

„monsterverbond"

ik ge-

dat oogenblik af

Die Coalitie

zich sterkend.

Rome

in het

stand gekomen.

deze Coalitie, laat ons het hoogelijk waar-

niet, juist ter wille

zulk een Kabinet

hard dat

van

het

hoeveel

nu reeds het derde Kabinet van Rechts.

Maar vergeet in

het

offer,

En van

zijn.

Liberalisme ook tegen ons aanhief,

harnas

ik diep,

eind, dat ik voor het bren-

't

der Coalitie.

maar vanzelf

afgedwongen,

Het

ik in

zwicht, gezwicht na overtuigd

begon

omwerpen van

mocht terugdeinzen, en zoo ben

niet

offer

dit

en ook voelde

onze schouders gelegd werd

kwam.

maar toch voelde dit

;

wiens krachten toen reeds zienderoogen

zelf,

ontvallen

te

door

schoons,

daardoor op

taak

doen zwen-

nooit, wilde ik daar niet aan.

u

voor onze vaart teloor ging

roer,

te

verduren.

had

te

zit,

en vooral

van zulk een Coalitie heeft wie hij

die het te leiden heeft, het

Tot op het oogenblik dat

buigen,

had

ik

ik

mij zelf

onder

mij nimmer diep genoeg van

het veelzins gespannene van die taak kunnen doordringen. Dat

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen