Ad Valvas 2006-2007 - pagina 148

AD VALVAS 9 NOVEMBER 2006

E N S E N

PAGINA 4

>Dick Onderonsje Twee vrolijke vrouwen en een stuurse bestuurder. De voorpagina van het Personeelskatem pnkkelt mijn nieuwsgierigheid. De foto is genomen in de aula tijdens de oratie van hoogleraar Halleh Ghorashi. Ghorashi heeft iets gezegd tegen de naast haar zittende prinses Maxima, die hard moet lachen. Aan de andere kant van Maxima zit een strak kijkende FSW-decaan Bert Klandermans. Misschien heeft hij een ander soort humor. Of helemaal geen humor. Laten we het erop houden dat hij met hoorde wat Ghorashi zei. Exit Klandermans. En met hem al die grijze bestuurders. De dames dus. Wat zei Halleh in dat onderonsje met Maxima? Ze kijkt mderdaad of ze net iets grappigs heeft verteld. Afgelopen week stond in de Griffioen het theaterstuk The Good Body, naar het boek van Eve Ensler. Drie vrouwen bespreken hun vetroUetjes en andere lichamelijke onvolkomenheden. Blijkbaar een populair onderwerp, want de zaal was uitverkocht. Hoogleraren en prinsessen hebben uiteraard geen vetroUetjes, maar misschien wel knellende pumps of andere vrouwelijke ongemakken waar wi) mannen geen weet van hebben. Ik mailde Ghorashi om te vragen of ze zich het gespreksonderwerp nog kon heriimeren. Vanuit haar vakantieadres antwoordde ze dat ze de foto niet gezien had. Dat laat ruimte voor een eigen invulling. De nieuwste integratiegrap? Een Hollandse echtgenoot die altijd zi)n sokken aanhoudt? Het zijn tenslotte twee allochtone vrouwen die zich aan de Nederlandse gewoontes moesten aanpassen. Anders worden ze alsnog door de ook in de zaal aanwezige Verdonk de grens overgezet. Beste lezers: vis het Personeelskatem uit de papierbak, kijk nog eens goed naar die voorpagma en stuur uw reactie naar Ad Valvas. De beste mzendingen wacht een leuke attentie. Zwijmelend boven de foto staat voor mij in ieder geval één ding vast: veel besturen zouden gebaat zijn met meer vrolijke vrouwen. Het blijft absurd dat anno nu in het VU-college maar één vrouw zit. En die hebben ze nog uit Zwolle gehaald. Kom op jongens, niet kinderachtig zijn: Halleh als rector, hallelujah. En M.äxim for president, dat lijkt me wel wat.

Franit Braafhart oefent snel nog even voor zijn auditie

Dick Roodenburg is publiciteitsmedewerker bij het Cultuurcentrum VU, Gnjfioen. Wilt u reageren'' Mail uw reactie naar redactie@advalvas vu nl

MARUN ALDERS i{:iS»m~-

>Ondertussen bij de auditie. ...in Crea zit het ontvangstcomité klaar met verse koffie, thee en knalroze limonade. De gespannen auditanten die dit jaar mee willen spelen m het Nederlands Studenten Orkest CNSO) kunnen wel een drankje gebruiken. Een van de drie leden van het comité is Janco Nagelhout (22), de acquisiteur van het orkest. Bij aankomst neemt hij een foto van de deelnemers, die vervolgens een formulier moeten invullen, terwijl persvoorlichter Hester Haveman (24) iets te dnnken inschenkt. Op de achtergrond klinken blazers en smjkers door elkaar. De auditanten mogen namelijk tien minuten inspelen in een van de lokalen van Crea. "We zijn al in vier grote steden geweest", vertelt Haveman. "Amsterdam is de laatste stad waar we audities houden." Dan klinkt er een helder trompetgeluid in de verte. "Sssst", zegt Nagelhout. Alledrie de bestuursleden luisteren met open mond. "Dit is heel fijn", verzucht secretaris Retnelie van Elden (25). "We spelen dit jaar namelijk Mahler 5, waarin de trompet een belangrijke rol speelt. Er zijn al zeventien trompettisten geweest, maar dit hebben we nog niet gehoord." Nietsvermoedend blaast Frank Braafhart (19) twee lokalen verder op zijn trompet. De derdejaars aan het conservatorium is erg zenuwachtig. Het lijkt hem een geweldige ervaring en daarom baalt hij van zijn 'belabberde'

voorbereiding. Even later mag hij naar boven, naar het lokaal waar de drie andere bestuursleden van het NSO en de dirigent hem opwachten achter een lange tafel. Er valt een stilte wanneer Braafhart zich in het midden van het

'Mijn ademsteun zat tussen mijn oren in plaats van in mijn buik' lokaal concentreert. Na een diepe inademmg zwellen langzaam de tonen aan, om kracht te knjgen en vervolgens weer ongemerkt te verdwijnen. Dirigent Jurjen Hempel observeert hem met strenge blik en de handen in de zakken. Zijn ogen verraden een lichte twinkeling bij het horen van de tonen. Orkestchef Folkje Lips (25) luistert vanach-

ter de tafel, haar hoofd een beetje schuin. De VU-student culturele antropologie heeft de verantwoordelijkheid om elk plaatsje in het orkest zo goed mogelijk te vullen. Tussen de verschillende stukken door strekt Braafhart zich uit, neemt wat teugen water en haalt diep adem. De rode kleur trekt daarbij enigszins weg uit zijn gezicht. "Verder nog iets van deze bladzijde?" vraagt Braafhart voorzichtig. "Nee, dat hoeft niet meer", antwoordt Hempel. En als Braafhart het lokaal met hangende schouders en gebogen hoofd heeft verlaten, verzucht hij: "Je hoort die A niet eens beginnen." Ondertussen beklaagt Braafhart zich bij het ontvangstcomité: "Het ging zo slecht! Ik werd zenuwachtig van mijn eigen fouten en mijn ademsteun zat tussen mijn oren in plaats van in mijn buik." Verderop zit een klein, blond meisje achter een grote, zwarte basklarinet. Jacqueline Nieuwenhuizen (23) wil voor het derde jaar meespelen met het orkest. Ook zij is bang dat haar adem straks te hoog zit om mooie, krachtige tonen te blazen. Maar de VU-student tandheelkunde zou er niet mee zitten als ze dit jaar niet door de audities kwam. "Dan kan ik tenminste wat eerder afstuderen, want spelen in dit orkest kost enorm veel tijd." LILIAN ROOS

>Volgspot Ad Valvas volgt vier totaal verschillende studenten op de voet. Elke week peilen we de stemming van twee van hen. Wat houdt ze bezig? TEKST: FLOOR BAL FOTO S AVC/RICHELLE VAN DER VALK

"Mijn vriend uit Duitsland is hier", vertelt Noortje van Deursen (20, derdejaars Duitse taal en cultuur). "Frank woont in Marburg, het is vijf uur reizen met de trein. Dat is wel te doen, maar het is te ver weg om voor twee dagen over te komen. Ik zie hem nu ongeveer één keer m de maand. Als ik over anderhalf jaar afgestudeerd ben, ga ik misschien daar wonen. Met Duits kan ik daar wel terecht. Aan zijn Duitse studie rechten heeft hij in Nederland niet zo veel."

"Ik was een weekend weg met de Vereniging Spierziekten Nederland", zegt Kelly Nugter (22, eerstejaars rechtsgeleerdheid). "Dat organiseren ze elk jaar voor de jongere leden. Het is een klein wereldje, dus er waren veel oude bekenden. Het was dus vooral erg gezellig. We hadden een gala met als thema: maffia. Ik had een stoere zonnebril en een grote hoed op. 's Middags waren we al tijdens een workshop uitgebreid opgemaakt. Normaal heb ik mijn makeup niet zo uitbundig. Maar voor een avondje was het wel leuk."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen