Haarlem.

Het bericht, dat de drie Gereformeerde Kerken te Haarlem, die onder den naam van A, B en C oog altoos gedeeld in een Kerkverband leefden, ten slotte den moed hebben gegrepen, om tot opruiming der kerkelijke staketsels over te gaan en saam als één Kerk te gaan leven, is zeker verblijdend, en getuigt, hoe ook hier de Geest van Christus heeft doorgewerkt.

Natuurlijk zijn er aan zulk een saamsmelting van drie stadskerken altoos bezwaren verbonden. Groote, massale stadskerken zijn waarlijk ons ideaal niet. En we begrijpen, dat daarom de vraag wel is opgekomen, of men niet beter deed, met in plaats van de drie kerken saam te smelten, Haarlem te splitsen in zelfstandige wijkkerken, elk met een eigen Kerkeraad., IVIaar hoefeer dit ook ^ns ideaal voor elke groote stadskerk blijft, vooral wanneer het ledenaantal zich te sterk uitbreidt, zoo kan dit toch practisch nooit geschieden, zoolang de saamsmelting niet eerst is voorafgegaan en de gemeente .geleerd heeft zich als een geheel te voelen. Anders blijft, ook al wordt dit niet bedoeld, in de geconstitueerde wijkkerken de oude tegenstelling van A, B en C. voortleven. Die tegenstelling hangt aan het kerkgebouw, aan den predikant, aan het historisch leven van die Kerk. En juist die tegenstelling moet eerst overwonnen worden. Men moet tot het besef komen, dat men in deze Gereformeerde Kerk geen A of B of Cs, maar alleen Gereformeerden heeft, voordat men tot splitsing in twee of meer wijkkerken kan overgaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen