Een nieuwe benoeming.

Directeuren der Vereeniging voor Hooger Onderwijs pp Gereformeerden grondslag hebben tot gewoon hoogleeraar in de juridische faculteit benoemd Mr. W. Zevenbergen, aan wien als vakken zijn opgedragen' de algemeene rechtsleer en het strafrecht.

Nadat de litterarische' ''faculteit dit jaar een niet onbelangrijke uitbreiding onderging, doordat een tweetal nieuwe hoogleeraren voor de> ^eschiedenis en een docent voor de Nederlandsche taal en letterkunde werden benoemd, ontvangt thans ook de juridische faculteit een nieuwen hoogleeraar, waardoor de taak der andere hoogleeraren niet onbelangrijk '.al worden verlicht.

Voor de juridische faculteit was het aantal hoogleeraren reeds lang veel te klein gebleken. Gevolg daarvan was, dat óf de hoogleeraren met arbeid overladen werden óf dat een deel der vakken niet genoegzaam tot zijn recht kon komen. En met hoe groote dankbaarheid ook moet gewaardeerd worden, dat _ het drietal onzer juridische professoren zich die taak liet welgevallen, ' toch was het noodig, dat een nieuwe kracht hen versterken en van een deel dier taak hen ontheffen kwam.

Reeds daarom verblijdt ons deze benoeming, maar niet minder om den persoon, die tot hoogleeraar werd gekozen.

Mr. W. Zevenbergen behoort tot de uitnemendste leerlingen der Vrije Universiteit, wiens wetenschappelijke gaven ook buiten onzen kring ten volle gewaardeerd worden. Reeds zijn proefschrift over het strafrechterlijk schuldbegrip gaf blijk van zijn rijken aanleg en zijn philosophischen zin. Ook de artikelen die hij daarna in verschillende tijdschriften leverde over juridische onderwerpen, trokken zeer de aandacht en toon-•den, dat hier een meester aan het woord was. En de leerschopl, die hij dooreen verblijf in het buitenland doormaakte, waar hij ó.a. de hoogescholen te Heidelberg en, te Weenen bezocht, droeg er toe bij om zijn ontwikkeling nog algemeener te maken. • De Vrije Universiteit mag er daarom meê geluk gewenscht, dat zij op dezen leeriing de hand 'kon leggen voor een professoraat.

Moge de vervulling van de nog altoos bestaande vacaturen, door het sterven van Prof. Dr. J. Woltjer en Prof. Dr. P. A. E. Sillevis Smitt ontstaan, nu niet te lang op zich laten wachten. De Vrije Universiteit heeft niet alleen bedacht te wezen op uitbreiding van het aantal hoogleeraren door het scheppen van nieuwe katheders, maar evenzeer om de opengevallen katheders weer met nieuwe mannen te voorzien. Voor de litterarischefaculteit is het reeds gebleken, tot welke moeilijkheden de bestaande vacature aanleiding gaf, toen de eenig overgebleven Hoogleeraar in de klassieke letteren door een langdurige ongesteldheid verhinderd was zijn arbeid - te verrichten. En al is gelukkig nu beterschap ingetreden, zoodat Prof. Dr. R. H. Woltjer na de Kerstvacantie zijn colleges weer hoopt te hervatten, toch kan deze toestand natuuriijk niet bestendingd woMen. Ook de practische opleiding der theologische studenten door het onderwijs in de ambtelijke vakken mag niet te lang stilstaan, maar roept om een eigen hoogleeraar. Dat het niet gemakkelijk valt, waar het aantal der personen, die voor een benoeming in aanmerking komen, in*bnzen kring uitteraard beperkt is, tot een goede keuze te geraken, spreekt wel van zelf. Maar al te lang wachten mag men daarom niet, of het onderwijs zou hiervan de schade onderviti, den. Het is daarom zeer te hopen, dat nog in den loop van dezen cursus de geschikte personen ook voor deze beide vacatures zullen gevonden worden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen