Geen duimbreed?! - pagina 179

O R A N J E : RECTOR IN

OORLOGSTIJD

zocht de afdeling onderwijs van het bureau van statistiek van de gemeente Amsterdam ook nog maar eens precieze gegevens van docenten en studenten per faculteit, alles zogenaamd uit puur wetenschappelijke belangstelling. Ook hierop antwoordde Oranje afwijzend. Op het desbetreffende briefje van het Amsterdamse statistische bureau maakte hij met blauw aniline potlood meteen de aan duidelijkheid 2 niets te wensen overlatende notitie: 'niet doen!' Oranje begreep natuurlijk waarop het verstrekken van deze gegevens zou uitdraaien. De berichten die van tijd tot tijd uit Duitsland kwamen van de daar als dwangarbeiders te werk gestelde studenten, waren alles behalve geruststellend. De voedselsituatie was ronduit slecht. Voor het werk dat de studenten moesten verrichten waren de meesten absoluut niet in de wieg gelegd. Daarbij kwamen de dagelijkse bombardementen. Zoals we reeds eerder zagen, in hoofdstuk vijf, kwamen drie studenten van de vu door geallieerde bombardementen om het leven. Op 5 augustus 1944 stierf de scheikundestudent Wim Schmidt bij Hannover toen hij niet meer op tijd de schuilkelder kon bereiken. Zijn jaargenote Rie Brouwer had hem voor vertrek naar Duitsland nog zo gewaarschuwd en hem dringend aangeraden toch te gaan onderduiken. Haar vriendin Trui Koning stuurde Wim Schmidt en Jan Brug, één van de andere jaargenoten, van tijd tot tijd opbeurende briefjes met nieuws over de ondergedoken vu-studenten. Jan Brug slaagde erin met valse papieren naar Nederland terug te keren. Hij dook meteen onder en nam deel aan de verspreiding van Trouw* 'Is er nu niets te doen voor onze studenten', vroeg de bezorgde vader van Jan C. de Vos aan rector Oranje in september 1943. Hij dacht daarbij, hoe kon het anders, in de eerste plaats aan zijn eigen zoon, die iedere dag de meest verschrikkelijke bombardementen op Berlijn moest doorstaan. 4 Hij wees er verwijtend op, dat de TH in Delft ten minste pogingen in het werk had gesteld voor hun studenten een verlofperiode van veertien dagen gedaan te krijgen, zodat ze wat op verhaal konden komen in het betrekkelijk veilige Nederland en bij terugkeer de nodige extra kleren mee zouden kunnen nemen. Van zijn zoon had hij gehoord dat al zijn bezittingen en die van zijn lotgenoten bij een vreselijk bombardement in de nacht van 23 augustus 1943 totaal verbrand waren. De Vos schreef een soortgelijk verzoek aan Op ten Noort op het departement en deze beloofde hem dat hij zijn best zou doen om voor de jongens in Berlijn verlof te verkrij-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen