Geen duimbreed?! - pagina 194

D O O R W E R K E N OP E E N G E S L O T E N

UNIVERSITEIT

mee eens. Hij pleegde voor het schrijven van zijn advies nog overleg met de enige andere hoogleraar uit zijn faculteit die aanwezig was, Sizoo, die bovendien feitelijk als assessor optrad. Zij kwamen tot de conclusie dat de benoeming op deze wijze onmogelijk doorgang zou kunnen vinden. De mededelingen, die Oranje over Okma verstrekt had, waren veel te vaag, waardoor het niet mogelijk was na te gaan of hij wel de enige geschikte persoon voor de functie was. Voor Oranje zal deze vierkante afwijzing van zijn voorstel door al zijn medebestuurders een bittere pil geweest zijn. En dat op een tijdstip, waarop de oorlogskansen van de Duitsers er na de geallieerde nederlaag bij Arnhem weer minder ongunstig uitzagen. Uiteindelijk zou Okma eind november 1945 benoemd worden. Hij was toen inmiddels ook gepromoveerd, waarbij de oppositie niet mals was gebleken. Voor Oranje was in september 1944 het tweede jaar van zijn rectoraat ingegaan. Net als bij Rutgers in 1941, hadden directeuren voorgesteld Oranje nog een jaar langer als rector te laten aanblijven in verband met de 'tijdsomstandigheden'. In de senaat was op voorhand niet iedereen het hiermee eens geweest. Het voorstel van directeuren, dat tijdens de senaatsvergadering van 19 mei 1944 op voorstel van Woltjer in stemming was gebracht, was zelfs verworpen. Bij de daaropvolgende stemming over een nieuwe rector was Oranje echter toch met overgrote meerderheid gekozen. Oranje verwierf twaalf stemmen, Woltjer kreeg één stem en één van de aanwezigen stemde blanco.37

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen