Bijzondere chemie?! - pagina 155

DE O N T W I K K E L I N G

VAN HET

ONDERZOEK

Het begin bij de Vrije Universiteit was niet eenvoudig, want de middelen waren beperkt en Coops werd veel belast met andere bezigheden. Bovendien was het onderwerp thermochemie extreem moeilijk en waren de eisen hoog. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat de resultaten uit het 'crematorium' in de kelder van het laboratorium aan de De Lairessestraat pas na een inductieperiode van enkele jaren konden worden gepubliceerd. Aan de basis van de resultaten lag het zoeken naar de fysisch meest juiste vorm van de verbrandingscalorimeter en het kritisch en fundamenteel bestuderen van de verschillende thermochemische technieken. Hierdoor bereikten Coops en zijn medewerkers in het begin van de jaren veertig een nauwkeurigheid en technische perfectie van de metingen die voor die tijd ongekend waren. Het laboratorium werd daardoor na het National Bureau of Standards in Washington, het enige ter wereld waar de calorimeter absoluut kon worden geijkt (dit wil zeggen door middel van elektrische ijking en zonder gebruik te maken van een andere stof).1 Een ander resultaat dat het vermelden waard is, was het thermochemische onderzoek aan cycloalkanen. Hiermee kon de ringspanning die in sommige vertegenwoordigers van deze groep aanwezig was, direct en kwantitatief als extra energie-inhoud worden bepaald. Er werd ook veel werk verzet op het gebied van de resonantietheorie in phenylpolyenen en de thermochemie van homologe reeksen, zoals een serie verzadigde alifatische vetzuren en hun methylesters. De synthese en de zuivering van deze verbindingen was een buitengewoon ingewikkelde en tijdrovende zaak. De kleinere warmte-effecten, zoals oploswarmten, werden bepaald met de adiabatische reactiewarmtecalorimeter. Hierin werd de temperatuur van de omgeving door middel van een elektronische besturing gelijk gehouden aan die van het reactievat, zodat er geen warmteuitwisseling optrad. De temperatuurveranderingen werden gemeten met een zeer gevoelige halfgeleider-weerstandsthermometer, een zogenaamde thermistor. Hiermee waren temperatuurverschillen te meten met een relatieve nauwkeurigheid van 2.10' 6 graad. Dit onderzoek werd in de jaren zeventig een van de hoofdlijnen van het fysisch-chemische onderzoek. Een apparaat dat was ontwikkeld voor het meten van associatiegraden, beter bekend als het Van Vulpen-apparaat, was belangrijk bij het Grignard-onderzoek en heeft tot geheel nieuwe inzichten ten aan-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen