Bijzondere chemie?! - pagina 196

BIOCHEMIE

EN M O L E C U L A I R E

BIOLOGIE

Dr. J. Venema, die een KNAw-fellowship had verkregen en ook aan dit onderwerp werkte, bleef slechts twee jaar aan de Vrije Universiteit. Zijn motivatie voor fundamenteel onderzoek nam af en hij zei wel eens gekscherend:'Als je bij de universiteit werkt weet je steeds meer van steeds minder, tot je alles weet van niks'. Hij aanvaardde in 1 9 9 9 een functie als groepsleider bij Solvay Pharmaceuticals in Weesp. Dr. J.C. Vos, die werkzaam was bij het NKI, kwam in 2 0 0 0 de groep versterken en kreeg de dagelijkse leiding over de ribosomengroep. Planta werd als wetenschapper en als docent zowel nationaal als internationaal zeer gewaardeerd, maar hij kon ook grote weerstand oproepen. Hij was een persoon van uitersten. Zijn Amerikaanse collega J. Warner, die zijn sympathie en wetenschappelijke hoogachting voor Planta beklemtoonde, zei in 1997 op het congres over ribosoombiogenese ter gelegenheid van Planta's emeritaat: There is one thing that I did not understand from the beginning that we met each other: Why was he always attacking me?' Planta was een vechtersbaas die problemen oploste en schiep als ze er niet waren. Samen met zijn superieur aandoende gedrag leidde dit in het reilen en zeilen van de vakgroep natuurlijk soms ook tot problemen. In 1973 werd zijn eerste promovendus dr. J. Retèl, in wie Planta een grote wetenschapper zag, benoemd tot lector. Toch heeft die samenwerking slechts zes jaar geduurd. In 1979 vertrok Retèl vanwege een ernstig meningsverschil over de interpretatie van experimentele gegevens en wellicht ook vanwege 'incompatibilité des humeurs'. Planta stelde zich keihard op en een vreedzame oplossing was onmogelijk. Hoewel ribosoom biogenese in gist een centrale plaats in het onderzoeksprogramma had, bleef de belangstelling niet beperkt tot dit onderwerp. Ook andere thema's zijn aangesneden, vaak in nationale of internationale samenwerkingsverbanden. Zo had de bestudering van bacteriële nitraatreductase door Van 't Riet tot eind jaren zeventig een eigen plaats in het programma. Het betrof een microbiologische vraagstelling, die biochemisch onderzoek vereiste: maken de twee fysiologische processen van nitraatreductie, te weten nitraatassimilatie en -dissimilatie, gebruik van dezelfde nitraat-reductase? Deze vraagstelling was aangedragen door dr. A. H. Stouthamer van de Afdeling Microbiologie van de Subfaculteit Biologie. Hoewel er in 1987 nog een

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen