Bijzondere chemie?! - pagina 35

DE G E V O L G E N

VAN

DE

DOLEANTIE

den hierdoor nog groter: in 1888 moesten drie faculteiten met in totaal zes hoogleraren werken, terwijl er minstens achttien nodig waren om de vergelijking met de andere universiteiten te kunnen doorstaan. Er werd goed beseft hoe klein en nietig de Vrije Universiteit was: Vier machtige universiteiten staan tegen over ons, elk met vijf faculteiten, en elk dier faculteiten met meer leraars dan onze geheele school er telt. Zij dragen den roem van heel Europa, en al wat in Nederland zegt beschaafd te wezen, wuift haar den palm der eere toe. En toch, zij zijn de belichaming van een bewustzijn, van een denkwereld, waartegenover wij staan en klagen: Wij kunnen ons daarin niet vinden; wij denken anders, wij gevoelen anders, en daarom, onze denkwereld is geheel verschillend. 20

O m de drukke hoogleraren te ontzien, werden predikanten aangesteld om enkele colleges te geven. Zo kon de theologische opleiding, ondanks het vertrek van de hoogleraren Dilloo en Hoedemaker, doorgaan. Twee jaar later, in 1890, werd dr. G. H. J. W. J. Geesink als hoogleraar aan de Faculteit Theologie benoemd. De Faculteit Rechten werd uitgebreid door de benoeming van W. H. de Savornin Lohman tot buitengewoon hoogleraar. Hij was de zoon van A. F. de Savornin Lohman en de eerste student rechten van de Vrije Universiteit die de doctorsgraad had verworven. Daartegenover stond dat De Savornin Lohman senior de Vrije Universiteit tijdelijk had verlaten, omdat hij in 1889 tot het ministerschap geroepen was.Toen de ARP bij de verkiezingen van 1891 een groot verlies leed, nam hij ontslag en keerde hij terug naar de Vrije Universiteit. Lang zou hij niet meer blijven: een groot conflict tussen De Savornin Lohman en Kuyper zou na de Doleantie de tweede grote slag in het bestaan van de Vrije Universiteit worden.

HET CONFLICT TUSSEN

KUYPER

E N DE S A V O R N I N

LOHMAN

Eind 1893 werd De Savornin Lohman gekozen tot kamerlid, waardoor hij de einddebatten over het ontwerp van de kieswet van minister mr. J. P. R.Tak van Poortvliet meemaakte. In dit ingrijpende ontwerp werd door Tak voorgesteld om het kiesrecht zover uit te breiden als de grondwet toeliet. Het voorstel leidde tot grote verdeeldheid binnen alle politieke partijen. Ook de ARP was niet eensgezind over dit ontwerp.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen