De Vrije Universiteit en Zuid-Afrika 1880-2005 ([Deel 1]) - pagina 85

HET PERFIDE

ALBION

Zij hebben bovendien het gevaar ingezien van zondige geslachtsrelaties en om hun zonen voor die ramp te bewaren hebben zij hun het denkbeeld ingeprent dat de lichamelijke gemeenschap met een kaffermeisje een soort van bloedschande zou zijn. Doch overigens is hun verhouding tot hun Kaffers geweest als die van ouders tot hun kinderen; zij hebben hen aan den arbeid gewend, zij hebben hun zeden verzacht en gij zult in Zuid-Afrika geen mensch zoo goed met de inboorlingen weet om te gaan als zulk een Bóerenpatriarch.' 6

Kuyper bewaarde dus enige afstand van de opvattingen van de Boeren, maar vergoelijkte ze tegelijkertijd. Want hoe discussiabel ook, niets van al die aanklachten rechtvaardigt Engelands optreden, zeker niet 'de roeping van Engeland [op te treden als beschermheer] in de beschaving'. Het mocht wat: 'Heeft Engeland in Afrika blijk gegeven van zedelijke meerderheid - door het herhaalde breken van verdragen? Van verstandelijke meerderheid - in den diplomatieken strijd met president Kruger?' 17 Wat overblijft is dus slechts dit: het imperialisme gelooft in het recht van de sterkste, die zich ook beter acht omdat hij sterker is. Het kan zijn, zo besloot Kuyper de Crisis in Zuid-Afrika,

dat En-

geland de oorlog zal winnen. Ten koste van veel moeite en schatten gelds. Maar dan nog, aldus profeteerde Kuyper, zal dat niet het eind van het verhaal zijn: Dan zelfs ware Engeland nog niet aan 't einde van zijn lasten. Want het zou achter zich in Afrika het zaad hebben gezaaid van verkropten wrok, van onuitsprekelijken weerzin, van onverwoestelijken rassenhaat-en dat zaad zou kiemen. Het besluit van de Boeren staat vast: nooit worden zij willige onderdanen van Engeland. [...] Om de Boeren met ruw geweld te kunnen overwinnen zal Engeland hen moeten uitroeien, hen wegvagen uit de rij der naties.' 8

VOOR DE

BOEREN!

Heel Nederland stond in 1 8 9 9 pal achter de stamverwanten in ZuidAfrika. Toen de laatste ronde van onderhandelingen vastgelopen waren en oorlog overmijdelijk leek, schreef de jonge koningin Wilhelmina beleefd aan de oude koningin Victoria haar invloed uit te oefenen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen