'Het is ons een eer en een genoegen' - pagina 169

eredoctoraten

168

der wetenschap zou niet almaar kennis vermeerderen, maar beheerst worden door verscheidene, naast elkaar staande paradigma’s die niet zelden met elkaar in strijd waren. Door organisaties te bekijken vanuit het ‘fragmentatieperspectief’, hoopte Martin ruimte te scheppen voor minderheden (vrouwen, allochtonen) die dikwijls ondergesneeuwd raakten in door mannen gedomineerde organisaties. Na het duistere proza waarmee Dahles-Schnetzinger de betekenis van Joanne Martin probeerde aan te prijzen, was haar conclusie verrassend helder: ‘Inspirerend, vernieuwend en betrokken zijn de termen die bij uitstek op haar van toepassing zijn. Het stimulerende effect van haar publicaties op het brede domein van de organisatiewetenschappen, het gezag dat haar werk in korte tijd veroverde, en de prijzen die zij de afgelopen jaren ontving voor haar onderzoek‑ en onderwijsprestaties maken dat zij met recht wordt opgenomen in de galerij van eredoctores van de Vrije Universiteit.’

john martin hull (2005) Eredoctoraten worden gegeven vanwege bijzondere wetenschappelijke of maatschappelijke verdiensten. Maar ze staan niet buiten de tijd. Soms wordt iemands werk ineens van belang geacht als zich een historische gebeurtenis voordoet. Dat gebeurde met het werk van de Australische godsdienstpedagoog John Martin Hull (1935). Hull, die na een studie pedagogiek in zijn thuisland in de jaren vijftig naar Engeland vertrok om er theologie te studeren, was zijn leven lang bezig geweest met interreligieus onderwijs. Daarvan werd al eerder het belang ingezien, getuige het eredoctoraat in de theologie dat Hull in 1995 ontving van de Wolfgang Goethe Universität in Frankfurt. Maar toen prof. dr. Siebren Miedema, hoogleraar godsdienstpedagogiek, voorstelde om Hull ook aan de Vrije Universiteit te verheffen tot eredoctor, had hij de aanslagen van 11 september 2001 en de gevolgen daarvan voor de plaats en de functie van godsdienst in het publieke domein in gedachten. Hoe de discussie over artikel 23 van de Grondwet (over de vrijheid van onderwijs) zou uitpakken kon ook Miedema niet voorspellen. Maar, schreef hij: ‘Wat wel duidelijk mag zijn, is dat Hull met zijn baanbrekende benadering in theorie en praktijk een weg gewezen heeft voor de levensbeschouwelijke opvoeding in het onderwijs, die

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen