'Het is ons een eer en een genoegen' - pagina 99

eredoctoraten

josé miquez bonino (1980)

98

Op 26 november 1979 kwam de staf van de Faculteit Godgeleerdheid bijeen om te vergaderen over de eredoctor die zij bij het eeuwfeest in 1980 zou voordragen. Het werd de Argentijn José Miquez Bonino (1924), hoogleraar aan het Oecumenisch Theologisch Seminarie te Buenos Aires. Bonino was een zogeheten bevrijdingstheoloog en dat verklaart waarom de keuze op hem viel. In de jaren zeventig en tachtig maakte de vanuit Latijns-Amerika overgewaaide bevrijdingstheologie furore in West-Europa. Zij vond ook weerklank in theologisch Nederland, waar in die jaren een opmerkelijke solidariteit heerste met de verworpenen der aarde. Hoogleraar dogmatiek prof. dr. J. Veenhof somde in een brief aan het College van Decanen vier redenen op waarom Bonino het eredoctoraat zou verdienen. Hij functioneerde als protestant in een overwegend rooms-katholieke wereld, hij was een pleitbezorger van de dialoog met zowel de roomse kerk als met de snel groeiende evangelicalen in Zuid-Amerika. Veenhof besteedde apart aandacht aan Bonino’s ‘behandeling van het marxisme’, wel beseffend dat dit in de achterban van de Vrije Universiteit een heet hangijzer zou zijn. ‘Een direkte koppeling van christelijk geloof en marxisme’ legde Bonino niet. Zijn waardering zou verbonden zijn met kritiek. Het eredoctoraat aan Bonino kon, zo beklemtoonde Veenhof, geen vrijblijvende zaak zijn. ‘Het zou richting kunnen geven aan ons zoeken naar een relevante theologie’, temeer omdat Bonino toegankelijke boeken schreef, die geschikt waren voor een breder publiek. Ten slotte dacht Veenhof aan de positie van Bonino zelf. Het eredoctoraat zou hem, en de protestantse minderheid in Argentinië, ‘een steun in de rug’ bieden. ‘Het is de bedoeling dat prof. dr. H. M. Kuitert als promotor zal optreden’, zo besloot Veenhof zijn aanbevelingsbrief. Dat hoogleraar ethiek Kuitert de erepromotor van bevrijdingstheoloog Bonino zou worden, zal destijds menigeen de oren hebben doen spitsen. Behoudende gereformeerden zagen er een nieuw bewijs in van de nieuwlichterij van Kuitert, die al eerder voor heftige controverses had gezorgd door openlijk te twijfelen aan de onfeilbaarheid van de bijbel. Maar ook linkse gereformeerden hadden zo hun bedenkingen: was Kuitert, geducht criticus van een al te nauwe verbinding tussen geloof en politiek, wel de aangewezen man Bonino de bul te

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen