GeheugenvandeVU cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van GeheugenvandeVU te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van GeheugenvandeVU.

Bekijk het origineel

Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 14

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 14

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

[1] De wording van een subfaculteit 1900-1964

‘Wat betekent het dat we sociale wetenschappen beoefenen aan de Vrije Universiteit?’ Deze vraag werd op 1 juni 1964 gesteld door Herman Bianchi die als hoogleraar criminologie aan de interfaculteit sociale wetenschappen was verbonden. De interfaculteit, die sinds 1955 bestond, was een samenwerkingsverband van de faculteiten rechten, economie en letteren wijsbegeerte. De drie faculteiten voerden het patronaat over het onderwijs en onderzoek in de sociale en – ook – politieke wetenschappen, in afwachting van de vorming van een eigen faculteit. Hiertoe had de wet op het wetenschappelijk onderwijs, die in 1960 het parlement was gepasseerd, de mogelijkheid geschapen, maar vooralsnog niet meer dan dat. Het wachten was namelijk op wijziging van het academisch statuut, waarin de universitaire curricula waren vastgelegd. Pas in september 1963 was het nieuwe statuut een feit en konden de sociale en politieke wetenschappen daadwerkelijk op eigen benen gaan staan. Verzelfstandiging dwong tot bezinning, meende Bianchi. De beoefening van de sociale wetenschappen aan een bijzondere universiteit als de Vrije dwong tot ernstig nadenken, ‘regelmatig en bij herhaling’. De criminoloog trok een parallel met een vereniging die een aantal psychiatrische inrichtingen op christelijke grondslag beheerde. De organisatie noemde zich: vereniging voor christelijke verzorging van zenuw‑ en zielszieken. Het adjectief ‘christelijk’ had volgens Bianchi niet beter kunnen worden geplaatst. ‘Christelijke vereniging’ gaf immers blijk van bedenkelijke hoogmoed, ‘christelijke verzorging’ getuigde daarentegen van lovenswaardige betrokkenheid. Want christendom moest in de praktijk blijken, vond Bianchi, anders bleef het maar een loze kreet. ‘Wetenschapsbeoefening is, om zo te zeggen, een vorm van “geloven op maandag”.’1 Bianchi sprak zijn woorden in het Oosterbeekse conferentieoord De Bilderberg waar vrijwel alle hoogleraren en stafleden van de subfacul-

13

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 2013

Historische Reeks | 401 Pagina's

Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 14

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 januari 2013

Historische Reeks | 401 Pagina's