Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 301

de horizon kleurt rood

300

belse rentmeesterschapsbeginsel refereerden. Schoorl, hoogleraar niet-westerse sociologie, beriep zich voor het doordenken van de mondiale problemen van armoede en onderontwikkeling op het evangeliewoord ‘je naaste liefhebben als jezelf’. Het meest uitgesproken normatieve geluid kwam uit de sectie sociologie, ten gehore gebracht door Van Zuthem, (buitengewoon) hoogleraar economische sociologie en bedrijfssociologie. Met een beroep op de evangelische boodschap van solidariteit en gerechtigheid maakte Van Zuthem zich sterk voor verregaande arbeidersmedezeggenschap in ondernemingen. Ook gispte hij zaken als ‘eigendom’ en ‘bezitsvorming’, tot vreugde van progressieve studenten die de deur van Van Zuthems collegezaal platliepen. Behoudend gereformeerd Nederland meende echter dat de bedrijfssocioloog buiten de poort moest worden gezet. Beoefening van sociale wetenschappen aan de vu moest primair inhouden dat aanverwante maatschappelijke organisaties van universitair geschoold kader werden voorzien. De subfaculteit moest zeker niet, zoals de (‘rode’) politiek-sociale faculteit van de Gemeente Universiteit, een broedplaats van radicale wereldverbeteraars worden. ‘De sociale faculteit was expliciet opgericht om mensen op te leiden voor de christelijke politiek en christelijke organisaties,’ in Dick Kuipers latere woorden. ‘De opleiding van bestuurders konden we immers niet overlaten aan de “Rode Faculteit”.’1

de horizon kleurt rood Na mei 1968, de maand dat Parijse studenten in opstand kwamen, ging ook Mundus, de vereniging van sociologie‑ en politicologiestudenten, zich serieus buigen over de vraag wat het betekende sociale wetenschappen te beoefenen aan de Vrije Universiteit. Ook Mundus verwierp plat positivisme, maar anders dan veel stafleden zocht de studentenvereniging het normatieve archimedisch punt niet in de bijbel. Voortgestuwd door de tijdgeest gingen Mundianen bij de neomarxistische profeten van de Frankfurter Schule in de leer: Marcuse, Adorno, Horkheimer. Beoefening van sociale wetenschappen moest bestrijding van onrecht en onderdrukking betekenen, wereldwijd; moest betekenen dat kapitalisme en kolonialisme aan de kaak werden gesteld. Het overgrote deel van de staf had hier groot bezwaar tegen, om-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen