Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 205

selectieve krimp en groei

204

ringsbedrijf van geschoolde mankracht voor de arbeidsmarkt’) moest plaatsmaken voor economisch-utilitaire doeleinden. De universiteiten dienden meer een beroepsopleiding te worden, terwijl anderzijds het hogerberoepsonderwijs moest worden ‘geacademiseerd’.67 Deze omslag werd verwoord in de nota ‘Hoger Onderwijs: Autonomie en Kwaliteit’ (hoak) die in 1985 het licht zag. Daarin vertrouwde minister Deetman, in het kader van ‘deregulering’, de zorg over inhoud en kwaliteit van het hogeronderwijs zo veel mogelijk aan de instellingen toe. Ze werden zelf verantwoordelijk voor de benodigde structuurveranderingen, die moesten leiden tot hoger studierendement en betere aansluiting op de maatschappij. De overheid plaatste zich op afstand, sturend op hoofdlijnen.68 De tvc-operatie was hiervan reeds een voorbode geweest: Deetman had de universiteiten gevraagd zélf met een voorstel te komen tot herschikking van de studierichtingen. Vier jaar later, in 1986, toen de veelgeplaagde minister een tweede bezuinigingsronde moest aankondigen, richtte hij zich met eenzelfde verzoek tot de colleges van bestuur. Die lieten het geoffreerde mes, waarmee weer in eigen – maar liefst andermans – vlees moest worden gesneden, deze keer liever aan zich voorbijgaan. In augustus 1986 gaven de colleges te kennen het initiatief aan de minister te laten.69 Diens reactie kwam begin september 1986, in de vorm van de notitie ‘Kaderstelling “Selectieve krimp en groei” ’. De inhoud was even duidelijk als alarmerend. Het nieuwe regeerakkoord tussen cda en vvd voorzag in een bezuiniging van 1 miljard op de onderwijsbegroting, waarvan structureel 130 miljoen door de universiteiten moest worden opgebracht. Het onderzoek, dat onder het vf-regime juist meer body had gekregen, werd ontzien. De besparingen moesten derhalve in het onderwijs worden gezocht, niet via de ‘kaasschaafmethode’, maar door specifieke maatregelen waarbij kwaliteit, schaalvergroting en arbeidsmarktgerichtheid richtinggevende criteria waren. Die brachten de minister tot het voornemen het bezuinigingsmes diep in de faculteiten letteren, tandheelkunde én sociale wetenschappen te zetten. Wat sociale wetenschappen betrof repte de kadernotitie zelfs van de ‘opheffing van (het equivalent van) de onderwijscapaciteit van twee faculteiten.’70 Aan de vu reageerde de subfaculteit sociaal-culturele wetenschappen, een van de kleinere opleidingen van Nederland, geschrokken. Werd nu, nadat drie jaar eerder sociologie als studierichting was ge-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen