Peter Bak__Historische Reeks Deel 14 - pagina 64

protestantisme en progressiviteit

vattende wetenschappelijke publicatie. De Jong raakte echter verstrikt in problemen van diverse aard en moest zijn leeropdracht in 1960 neerleggen. Barents kwam een jaar later te overlijden. Uiteindelijk verscheen in 1963, zeven jaar na dato, een gestencild onderzoeksverslag, zonder noemenswaardige medewerking van de vu. Debet hieraan was dat de subfaculteit niet beschikte over apparatuur waarmee de in 1956 vergaarde gegevens adequaat konden worden uitgewerkt.24 Kuypers blies het verkiezingsonderzoek nieuw leven in, samen met zijn wetenschappelijk medewerker Andries Hoogerwerf die zijn loopbaan – evenals Kuypers – in de journalistiek was begonnen. Hoogerwerf was redacteur geweest van de Nieuwe Haagsche Courant, een van de Kwartetbladen waarover Diemer, buitengewoon lector perswetenschap aan de vu, de scepter zwaaide. Op diens advies ging Hoogerwerf in 1954, op 23-jarige leeftijd, politieke wetenschappen studeren, zij het aanvankelijk niet aan de vu. Hoewel opgegroeid in een gereformeerd gezin koos Hoogerwerf voor de befaamde zevende faculteit van de Gemeente Universiteit, berucht ook, vanwege haar loodzware programma waarin elk onderdeel bijkans de status van hoofdvak had. Voor een werkstudent als Hoogerwerf was de studielast niet te torsen, voor veel voltijdstudenten evenmin trouwens. ‘Van de honderd studenten uit mijn eerste jaar,’ blikte PvdA-politicus Ed van Thijn drie decennia later op zijn achtjarige studie politieke wetenschappen terug, ‘heb ik slechts met twee anderen de studie afgemaakt.’25 Hoogerwerf besloot alsnog naar de vu te gaan, waar zowel het onderwijscurriculum als de verhouding tussen docent en student menselijker proporties had, het laatste vooral dankzij de kleinschaligheid van de opleiding. De student werd niet aan zijn lot overgelaten maar bij de hand genomen. ‘Van meet af aan,’ aldus een in 1959 opgestelde nota, ‘heeft de politiek-sociale interfaculteit het beginsel van solidariteit en gemeenschapszin als pedagogisch-didactisch principe gehanteerd, hetgeen naar de indruk van het bestuur geleid heeft tot een bepaalde eigen stijl: onderlinge hulp, contact met zieken en met hen die in militaire dienst zijn.’ Binnen de interfaculteit gáf men om elkaar.26 In 1960 slaagde Hoogerwerf, als eerste student aan de vu, voor het doctoraalexamen politicologie. Meteen benoemde de interfaculteit hem tot wetenschappelijk ambtenaar, ten einde de leemte te vullen die als gevolg van De Jongs plotselinge vertrek was ontstaan. Hooger-

63

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen