Vijfde Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerden Grondslag - pagina 17

XVII

zegeningen, waarbij echter het harte beeft; doet in stilte danken voor elke bemoediging, bewaart voor het hechten aan uiterlijken voorspoed; en niet het minst schenkt eene machtige beschutting tegen de aanvallen van ongeloof en schijnvroomheid. Tot onze leden en begunstigers kome dan ook de herinnering, dat ons verslag niet alleen aan hen, maar ook omtrent hen wordt uitgebracht. Maar al te veel — het werd op de jongste jaarvergadering nog opgemerkt — wordt het lidmaatschap eener vereeniging dus opgevat, dat de leden met het offeren hunner jaarIgksche bijdragen volstaan, terwijl dan het bestuur voor al het overige de zorg en aansprakelijkheid heeft; zoo zelfs niet op één man de gansche verantwoordelijkheid wordt gelegd. Dit is geen klacht, die vooral onze Vereeniging treft; eer hebben wij ons in vele, vaak treffende bewijzen van liefde voor onze stichting te verheugen. In het bijzonder heeft echter wel onze Vereeniging er behoefte aan, dat allen, die haar vormen, zich bewust z^n en blijven van hunne roeping. Tot die kerk, welker vernedering wij met enkele woorden in herinnering brachten, behooren schier al onze leden en begunstigers; wg zijn allen burgers van dien staat, leden dier maatschappij, waarvan wij den toestand in weinige trekken schetsten. 't Betreft ons dus allen van zeer nabij. Da Costa's raad: ,sticht scholen, waar het Evangeliezout van on- en bijgeloof een dierb're jeugd behoudt" werd wel niet in den wind geslagen; doch helaas, slechts ten deele gevolgd. Terwjjl de eenvoudigen in den lande de behoefte erkenden aan een onderwijs gebouwd op Gods Woord, door dat Woord en het gebed geheiligd; hebben de hoogere standen gemeend, dat de invloed van moederlijke liefde en vaderlijke vermaning, de huiselijke opvoeding machtig zouden zijn om den verderfelijken geest der het geloof vijandige middelbare en hoogere scholen te overwinnen. Met geen anderen uitslag dan dat steeds meerderen afvallig werden van het voorvaderlijk geloof; dat ook de zonen uit de beste geslachten door de hedendaagsche wijsbegeerte werden omgevoerd, om dan — zoo zij al niet tot openbare bestrijding van dat geloof vervielen — op te treden als bemiddelaars tusschen geloof en revolutie, of als tolken der noodlottige meening dat de wetenschap met de Schrift niet heeft te rekenen. Juist die uitingen deden echter eerst aan enkelen, straks aan meerderen, de oogen opengaan: welken weg zou ons volk opgaan met zulke leidslieden; wat was er voor kerk en staat, voor school en huisgezin te wachten van predikers, die de vastigheid van Gods Woord trachtten los te wrikken; van staatslieden, die de Wet Gods konden missen bij hun staatsbeleid; van leeraren, die alle de z.g. ontdekkingen der natuurwetenschap, II

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen