Achtste Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerden Grondslag - pagina 22

vaardij ons boven anderen gaan verheffen. Als wij miskennen Gods gaven ook in ongeloovigen; in onze liefde voor het vaderland verkoelen; op mannen van naam in plaats van op den Eeuwige het oog richten, dan zou de Heere zijn adem van ons nemen en ging onze stichting sterven. En zoo er reeds nu een beginsel van dat kwaad bij ons mocht zijn, zal de Heere ons daarom verwerpen? Neen! bij den Heere is ontferming voor 't wormpje Jacobs, mits op beding van belijdenis en het zoeken van verzoening. Komt! Mannen broeders! laat ons dan ook nu, gelijk tot dusverre bij ieder onzer jaardagen, de aanspraakplaats van Gods heiligheid zoeken met dank in het hart voor genoten weldaden, met belijdenis van zonden, en bede om hulpe voor de toekomst. Schikken wij ons, om onzen God te ontmoeten en roepen we eerst saam naar den Hooge door aan te heffen van Ps. 27 : 5. En hiermede eindigde een samenzijn dat drie volle uren duurde, maar niettegenstaande de tropische hitte, bleef de saamgevloeide schare, die alle hoekjes en gaatjes bezet had, met ingespannen aandacht den spreker volgen. Den volgenden morgen te negen ure is andermaal eene talrijke vergadering in het Schuttershof bijeen; de door Directeuren uitgenoodigde Voorzitter, Prof. Dr. Rutgers, opent de Vergadering, met te laten zingen Ps. 118 : 3 en 8 en het lezen van Ps. 123 en 124. „Juist in dit tweetal psalmen, zegt Prof. Rutgers, staat kernachtig uitgedrukt, wat na 't jaar, dat achter ons ligt, in ons harte kan en moet gevonden worden. Meer dan ooit viel dit jaar aan onze stichting bestrijding en spot en hoon ten deel. Niet geheel onverwacht overkwam ons dit. Vóór zeven jaar, bij de stichting, hebben we al wel begrepen, dat de waardeering van allen, die toen meededen, niet blijven zou. Toen zagen we wel in, dat veler gedachte was: „Er komt toch niets van, 't is een prachtig ideaal, maar hoe zal't ooit werkelijkheid worden?" En ook begrepen we wel, dat de waardeering van allen, die in den grond der zaak het beginsel niet deelden, hoe langer hoe meer zou wegvallen, als dit beginsel onzer stichting meer en helderder en krachtiger in werking trad. De steun van die het ten halve met ons eens waren, moest eindelijk wegvallen en hun hulpe in verzet overslaan. De tegenstand overkwam ons dus niet als iets vreemds. Maar dat hij zulk een hoogte zou bereiken en zich zou toonen, zooals t-ot nu toe gesclaiedt, dat hadden wij niet kunnen denken, en meer dan eens was het woord van den psalmist het onze : ,Wij

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen