Negende Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerden Grondslag - pagina 47

\

XLV

waarlijk wel de vraag van het hart: ,wat zal deze onder zoovelen ?" Ons Hospitium staat daar, gebukt onder zijn schuldenlast. Broeders, 't kost moeite en zelfverloochening gebukt te staan en te blijven staan. En toch, wij hebben in Uw naam en op Uw last immers deze gebogen houding aanvaard. Steun ons Hospitium, opdat het ons niet terneer drukke met zijne zorgen en behoeften! Wie daar vorig jaar met ons de waarde en beteekenis van deze stichting erkende, zal het ons ten goede houden, zoo we nog hier een broeder Correspondent wijzen op eene plaats in zijn district, die of niet, of niet genoegzaam bearbeid werd, zoo we nog daar den broederen Agenten vriendelijk dringen: spreek ook eens in lokalen kring over ons Hospitium! Broeders, we hebben in dezen een goed- voorbeeld !«• N. N. ging ons weder voor met eene zoozeer gewaardeerde bijdrage van ƒ2000 voor het Hospitium. Wij vooronderstellen, dat ook onze hooggeachte broeder N. N. verlangend uitziet, of zijn goed voorbeeld navolging vinde. Nu is 't niet ieder gegeven jaarlijks ƒ 2000 te geven, maar honderden broeders en zusters kunnen nog gemakkelijker saam die twee duizend gulden geven dan broeder N. N. alleen. En wie zoo goed voorgaat jaar aan jaar, zal wel niet ophouden ,als voorbeelden trekken". Broeders en zusters, dat broeder N. N . ons gezamenlijk niet beschame. We zouden hier wel gaarne willen besluiten, doch we mogen en kunnen niet. Nog één post op onze jaarrekening vraagt, luide om het woord. Voor de Medische faculteit kwam een som in van f 384.47. We brengen hierbij openlijk dank aan den ,Amsterdamschen Vriendenkring", die met hare veelvuldige bijdragen ,opwekt tot geven." Ook tot uitgeven? Voorzeker, maar hier zwijgt onze rekening of liever zij spreekt zoo welsprekend mogelijk: wij kunnen niet en daarom mogen we voor alsnog niet. Zoo er iets mocht zijn in onze rekening, wat in staat wa& ons tot droefheid te stemmen, dan zou het dit kunnen zijn. Onze dokters zijn voor het meerendeel ongeloovig. Geen woord tot zielssterkte van hunne' lippen, ook al regeert het kranke lichaam over Uwe ziel en Uwen geest, geenerlei bezwaar van hunne zijde, om U geneesmiddelen toe te dienen, welke gij, indien het Christelijk bewustzijn in U, door het lichaam ongehinderd, werken kon, niet, IN GEEN GEVAL ZELFS, nemen zoudt! Wie daar ooit in de gelegenheid geweest is het onderscheid op te merken tusschen de praktijk van een geloovig en een ongeloovig medicus, die zal zich met ons teleurgesteld gevoelen, als hij voor de Medische faculteit in onze rekening wel inkomsten, maar, helaas, geenerlei uitgaven geboekt vindt. We zouden nog kunnen wijzen op de behoeften van zenuwlijders en krankzinnigen, maar

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen