Zestiende Jaarverslag van de Vereeniging voor Hooger Onderwijs op Gereformeerde Grondslag - pagina 35

xxxni Vervult vreugde ons hart, geen blijdschap werd gevonden in de woning van onzen lieven en welbeminden broeder De Hartog, waar een vrouwenhart treurde, zooals alleen het hart van een vrouw, wier man op sterven ligt, treuren kan. Daar is gebeden en geworsteld, maar het gebed is niet verhoord. Die vrouwe heeft, na zoo kort een samenzijn, haar man zien wegnemen, en wij, we hebben hem uitgedragen naar de diepte der graven, hem die ons zoo lief was en waard. Hij behoorde niet tot hen, die schitterend op den voorgrond zoeken te treden; hij werd onder ons meer gekend door zijn liefelijken en vriendelijken omgang; zijn beeld was zóó, als het door onzen broeder Fabius, zóó juist en zóó waar als het den Calvinist betaamt, aan de geopende groeve werd geteekend. Hij is de eerste uit den kring onzer Hoogleeraren, die werd weggenomen; zijn nagedachtenis zal onder ons blijven voortleven; we zullen het verlies gevoelen blijven, dat door zijn heengaan werd geleden; uit ons midden werd een element der liefelijkheid weggenomen, dat niet zoo licht wordt vergoed. "Uit de diepte;" het is het de profundis van de kerke van alle eeuwen; dag aan dag uitgeroepen tot God den Heere; uitgeroepen in de diepten der catacomben, toen zij daar saamkwam onder het oppervlak der aarde, uit vreeze voor vervolging en dood; uitgeroepen in den tijd der Reformatie, toen het de diepe grondtoon was van de klacht van Gods volk, telkens als ze weer een schaap uit de kudde zagen wegsleuren naar het schavot, om het te kleuren met zijn martelaarsbloed. "Uit de diepte"; het was de zielskreet onzer Gereformeerde mannen en vrouwen in de jaren die aan '30 voorafgingen en vóór de geboorte onzer stichting. Men schold ze de »nachtschool''; ze werden niet meegerekend; zooveel mogelijk drong men ze terug van elk terrein des levens; — maar ze bleven roepen, en de ure der verhooring is gekomen; en er is gejuicht en gejubeld ook op den dag, toen onze stichting als een amen op onze beê het leven zag. »Uit de diepte"; het is de zielskreet der geesteskinderen van Calvijn ook in den strijd onzer dagen; de toon van het hart van allen die verstaan wat het zeggen wil, voor hooge en heilige beginselen pal te staan. Want dat is het kenmerk van het Calvinisme, dat het in de diepste diepte indringt; niet aan de oppervlakte staan blijft, maar integendeel alle oppervlakkigheid vloekt; dat het niet rust, vóór de fundamenten van het 3

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen