Jaarboek 1935 - pagina 83

81 eerstgenoemde trekken te maken; de verbinding van de beide overige belooft echter aan onze Universiteit een tweetal verkwikkende dagen. Spr. constateerde voorts met genoegen, dat ook de belangstelling voor de wetenschappelijke samenkomst vooral de laatste jaren op peil blijft. Vragen we naar de redenen van de vermeerderde belangstelling, dan dient wel allereerst genoemd de verhoogde druk onder welken we leven: meer dan in tijden van rust en voorspoed bezinnen we ons als oud-leerlingen der V.U. op de voorrechten, die we indertijd genoten, en op de beteekenis van het werk der voorrïcntmg, dat ze, ook nu het verschiet donkerder wordt, blijft verrichten. Daarmede houdt verband de keuze van onderwerpen die in het centrum der belangstelling staan of verdienen te komen. Tot de laatste groep mogen ook de referaten van dezen dag gerekend worden. Beide dwingen ze ons te vragen naar de verhouding van Kerk en wereld; het eerste op het terrein der practische levenswijsheid eeuwen her, het tweede op het gebied der theoretische wetenschap in onzen tijd. Na mededeeling van enkele berichten van verhindering, richtte de voorzitter een speciaal woord van welkom tot den eersten referent. Prof. Dr. G. Ch. Aalders, en stelde vervolgens diens referaat aan de orde. „Bijbelsche Spreuken en de Onderwijzing van Amen-em-ope". In het jaar 1923 werd een Egyptische papyrus in het licht gegeven, die in de verzameling van het Britsch Museum te Londen werd bewaard en een geschrift bevatte, dat als de Onderwijzing van Amenem-ope bekend staat. Daarbij trok het de aandacht, dat dit geschrift enkele punten van overeenkomst vertoonde met bepaalde Bijbelsche Spreuken. Op deze overeenkomst werd door verschillende geleerden sterk de nadruk gelegd en door de meesten werd zij aldus verklaard, dat de schrijver van het boek der Spreuken geput zou hebben uit de Onderwijzing van Amen-em-ope. Ref. onderwerpt de in aanmerking komende plaatsen uit het geschrift van den Egyptischen wijsheisdleeraar en de teksten uit het boek der Spreuken aan een nauwkeurig, in bijzonderheden afdalend vergelijkend onderzoek; en komt tot de conclusie, dat er van letterkundige verwantschap tusschen beide geen sprake kan zijn. Wel is er onmiskenbaar een zekere overeenkomst in bepaalde gedachten en ook in enkele zegswijzen, maar deze overeenkomst is aldus te verklaren, dat gelijksoortige denkbeelden en uitdrukkingen in Egypte en in Israël voorkwamen. Dit is niet in strijd met de inspiratie der H. Schrift, daar door de algemeene openbaring ook de heidenen eenige kennis hebben van God en Zijne wet (Rom. 1 : 19—23; 2 : 14, 15); en Israël, het openbaringsvolk, niet los staat van het leven der oude

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen