Jaarboek 1935 - pagina 31

29 sel. dat grondslag kan ziin en naar onze meening ook moet zijn voor geheel de wetenschap, d.w.z., dat in de door God geopenbaarde waarheid regelen liggen, die bindend zijn voor de wetenschap. Wij laten niet toe, dat door welken geleerde ook, getornd wordt aan de duidelijke uitspraken der Schrift. Wat die zegt, is geen voorwerp van critiek meer, maar wordt aan onze Universiteit geloovig aangenomen. Dat is wijsheid, niet gevonden door menschelijk denken, doch door Goddelijke inspiratie ons medegedeeld. Voor iederen Gereformeerden Geleerde staat aan het begin zijner wetenschap de belijdenis, die hij gemeen heeft met den eenvoudigsten vrome: Ik geloof in God den Vader, den Almachtige, Schepper des hemels en der aarde. Voor die belijdenis haalt de ongeloovige geleerde meewarig de schouders op. Of God de wereld geschapen heeft, hij weet het niet; hij weet het nog niet; hij hoopt, dat de wetenschap door al verder voortgezet onderzoek antwoord zal kunnen geven op de vraag, wat het begin aller dingen geweest is. Intusschen begint hij, als wetenschappelijk man, de eenvoudige belijdenis van een almachtig God, die alle dingen schiep, te verwerpen. Dat is voor hem geen begin zijner studie, niet de aanvang zijner studie van de geschiedenis, van de kosmologie, van de biologie, van de rechtsverhoudingen, van de begrippen van getal en maat. Het moet alles nog onderzocht en verklaard worden. Uit het heden moet het verleden opgespoord en verklaard; misschien wordt de oplossing gevonden, dat zal dan de triumf zijn van het menschelijk vernuft, of wel — en dat staat voor ons vast — het zal een zoeken en tasten blijven zonder einduitkomst. Wij gevoelen ons niet zwakker, niet minder wetenschappelijk, omdat wij van voor ons vaststaande feiten uitgaan. De minachting, waarmede de oprichters der Vrije Universiteit in 1880 overgoten werden, is echter niet toegenomen. Wel zijn vele theorieën over ontstaan van wereld en menscbengeslacht verkondigd, doch geen enkele heeft de onze overleefd. Wij gaan dan ook moedig voorwaarts; ons geloof aan het bestaansrecht van onze Universiteit is nog niet ondermijnd, wij zien onze beteekenis groeien; mogen wij uiterlijk in vergelijking van andere universiteiten klein zijn, wij gelooven toch, dat wij een wereldroeping te vervullen hebben. Wij gevoelen hoe langer hoe meer de internationale beteekenis onzer Hoogeschool. Zij leeft niet alleen diep in het hart van het Nederlandsche Gereformeerde volk, maar zij begint ook ver buiten onze grenzen de aandacht te trekken. Overal waar eenig Gereformeerd leven is, voelt men de behoefte om in relatie te treden met de Vrije Universiteit te Amsterdam; wij hebben reeds onze geestverwanten in vele landen van Europa, doch ook in Zuid-Afrika en Amerika en zelfs in China,

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen