Jaarboek 1937 - pagina 36

34

maar dan toch altijd nog rond ƒ 35.000.— bedraagt, al zal door een bijzondere gift het bedrag van het tekort voor dit jaar tot een bedrag van ƒ 25.000.—• kunnen worden teruggebracht. Het vorig jaar werd een tekort te Leeuwarden op bijna wonderbaarlijke wijze gedekt. En hoe zal dit nu verder gaan. Men mag niet altijd rekenen op zulk een ongekende extra vrijgevigheid. De mildheid van een enkelen dag vormt geen solide basis voor het leven van de Universiteit. Zulk een basis wordt alleen verkregen door geregelde inkomsten. En al kan nu met dankbaarheid gemeld worden, dat de daling der contributies tot staan kwam, dat zelfs weer eenige stijging valt waar te nemen, we zijn toch nog lang niet, waar we wezen moeten. Ik zie niet voorbij, wat er bij menigeen, ook onder ons, sinds 1930 op stoffelijk gebied gewijzigd is, maar de Maandelijksche Mededeelingen leeren op bladzijde 453 en 455, dat daar alleen de oorzaak moeilijk liggen kan. Als ik daar zie, dat Hallum 40 nieuwe of verhoogde contributies vermeldt, SchildwoWe 36, Kommerzijl 43, Beilen 71, Roden 41, Gramsbergen 51, Hoogeveen 30, Amstelveen 30, Souburg 36, Colijnsplaat en Arnemuiden elk 24, en ik zie dan groote steden met slechts weinig nieuwe of verhoogde contributies, dan vrees ik, dat men nog niet overal den ernst van den toestand onder de oogen heeft gezien of dat het hier en daar nog ontbreekt aan het gevoel van onze gemeenschappelijke verantwoordelijkheid voor het voortbestaan van onze Universiteit. Dit mag toch zoo niet blijven. Het is niet moeilijk om Kuyper's treffend woord, dat de stichting der Universiteit een geloofsstuk was, na te zeggen, maar we moeten ook toonen dit te doorleven. En als we dit doen — ik herhaal het — dan zal óók voor de Universiteit het brood en het water even gewis zijn als bet getuigenis des Heeren zelf. Er kan zooveel als wij maar willen. Daarvan getuigt b.v. de arbeid van ons vrouwencomité met zijn busjes. Nu onze vrouwen onder leiding van Mevrouw Verdam met haar volhardenden arbeid het laatste jaar ingaan van de vrijwillig op zich genomen taak, past ons een woord van dank voor de ongemeene toewijding, die zij gedurende enkele jaren hebben getoond. Een toewijding en een volharding, die ons doen zeggen: als het door den arbeid van mannen dan niet lukken zou om in de behoeften onzer Universiteit geheel te voorzien, welnu dan doen we weer een beroep op onze vrouwen en dan zullen zij wel zorgen, dat het ontbrekende er komt. En zoo kom ik terug tot wat ik in den aanvang zeide: we hebben wel financieele zorgen, maar ernstige bezorgdheid bekruipt ons toch nog niet. ** * Met iets minder zekerheid spreek ik mij uit, wanneer mijn gedach-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen