Jaarboek 1964 - pagina 104

maken, dat het christelijk geloof geen „innerweltliche Sicherkeit gibt, dasz er aber, als der Glaube an Gottes offenbare Gnade, die Freiheit schenkt, getrost dutch Dunkelheit und Ratsel hindurchzuschreiten und die Verantwortung für die Tat in der Einsamkeit eigener Entscheidung zu wagen und zu tragen" (G.u.V., III, 196). Wanneer hier gezegd wordt, dat vrijheid geen natuurlijke eigenschap van de mens is, is hiermee niet bedoeld, dat zij een bovennatuurlijke eigenschap van de mens zou zijn. Immers, B. stelt zelf tegenover „een natuurlijke eigenschap" het ,,Ereignis", een gebeuren, dat steeds opnieuw wordt en gaat beginnen. Elders heeft hij dan ook de Griekse, resp. antieke en de christelijke opvatting van vrijheid zo met elkander gecontrasteerd, dat z.i. de antieke denkers er geen besef van hebben gehad, dat de vrijheid iets anders is dan een (geestelijke) eigenschap van de mens, en dat eerst het christendom de vrijheid als een „geschichtliches Ereignis" heeft gezien en geleerd. De Oudheid zag de mens als een redelijk wezen, 's mensen vrijheid als een ethische, zedelijke eigenschap des mensen zodat er in het mensbeeld van de Grieken geen ruimte was voor de „Geschichtlichkeit des menschlichen Seins". De mens van het Griekse mensbeeld was een ,,ungeschichtlicher Mensch" (G. U.V., III, 155 e.v.). De door B. bedoelde tegenstelling is derhalve die van „natuurlijk, constant, onveranderlijk" met: „historisch", steeds nieuw, steeds oorspronkelijk, z'n oorsprong vindend in de Toekomst, en uit die Toekomst op ons afkomend. Zelf gebruikt hij hier graag en bij herhaling het woord ,,eschatologisch" voor. Vrijheid is „eschatologische" vrijheid. Ten dezen staat B. in voor de vrijheidsidee van alle existentiefilosofisch denken. Ook voor de mens-idee van alle existentiefilosofisch denken. Zijn visie op de mens, ook op ,,de mens en zijn wereld naar het oordeel van de Bijbel" (c.f. G.u.V., III, 151 e.v.) veronderstelt het existentie-filosofisch mensleeld, en is zonder dit mensbeeld niet te verstaan. Dit mag wel eens met nadruk worden gezegd. Menig theoloog van vandaag is er op uit, te laten zien, dat o.a. de mens-leer en het mensbeeld van het Thomisme en van de post-reformatoren wezenlijk bepaald zijn door het antieke, veelal aristotelische mensbeeld, en daarom reeds verwerpelijk. Het is niet Bijbels, maar verfilosofeerd en verwereldlijkt. Ook B. gaat ons hierin 104

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen