Jaarboek 1968 - pagina 125

betrekkelijk eenvoudige organische moleculen als het D N A van uw eigen chromosomen. Het verschil is gelegen in het aantal en de rangschikking van deze bouwstenen. Het is dus niet zomaar een hoeveelheid chemisch materiaal, dat de bacterie binnendringt. Het is geordend materiaal en de ordening is zodanig, dat de biosynthetische machinerie van de bacteriecel onmiddellijk wordt geïnformeerd over wat haar te doen staat. Zij gaat, blind voor de gevolgen, stoffen produceren, die voor de bacterie niet nuttig of nodig, ja dikwijls z«;lfs schadelijk zijn, doch die gericht zijn op de voortplanting van de bacteriofaag. Zij vervaardigt een groot aantal copieën van het binnengedrongen DNA-molecuul. Vervolgens worden, nog steeds door de bacteriecel, de eiwitmoleculen aangemaakt, waarmee het virus D N A zich kan omringen. De D N A copieën en de eiwitmoleculen vinden elkaar. De bacterie, tegen zoveel gewelddadige copieerlust niet bestand en bovendien reeds betrokken in een desintegratieproces, dat door de bacteriofaag in gang is gezet, barst open, waarbij de nieuwe virusdeeltjes, nu weer inert en onschuldig, bij honderden of duizenden naar buiten komen. Zij diffunderen weg in het milieu op zoek naar een nieuwe gastheercel. Inmiddels ben ik door de behoefte U alvast te vertellen, wat een virus is, een heel eind vooruit gelopen op de historische ontwikkeling. Onze kennis van deze hoofdlijnen van het infectieproces door een virus is voornamelijk in de afgelopen 10 jaren verzameld. In de jaren voor de laatste wereldoorlog wist men nog niet van de afzonderlijke rol van viruseiwit en virusnucleïnezuur en het feit, dat uitsluitend het D N A en niet het eiwit de genetische informatie bevat, was nog onbekend. Dit werd pas met zekerheid aangetoond in 1953. Ik wil nu nog even terugkeren naar het werk van enkele stralingsfysici van voor de tweede wereldoorlog. Hoewel voor hen het virusdeeltje zelf nog niet meer was dan een vormeloos conglomeraatje van eiwit en nucleïnezuur, wisten zij vernuftig gebruik te maken van de enige met zekerheid te verwachten regelmaat in een viruspreparaat, namelijk het feit dat de millioenen deeltjes in zo'n preparaat alle gelijk en dus niet van elkaar te onderscheiden zijn. Dat de onderlinge gelijkheid van een groot aantal deeltjes inderdaad een regelmaat inhoudt, die voor wiskundige benadering vatbaar is, blijkt bijvoorbeeld uit de gastheorie, ontwikkeld in de vorige eeuw. Met deze theorie kon men in vergaande mate de fysische eigenschappen van gassen beschrijven door aan te nemen, dat in een gas een groot aantal onderling gelijke moleculen zich statistisch willekeurig in de beschikbare ruimte bewegen. De interne structuur der mole123

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen