Jaarboek 1980-1981 - pagina 137

En dan de betutteling, de schoolmeesterij en de handigheid. Schuilt in deze bedenkingen niet een groot part spijt over eigen niet opgewassen zijn tegen een in sommige opzichten superieur vernuft? Er werd inderdaad wel eens strak de koers uitgezet. Was het echter verstandig geweest dat niet te doen? Vanuit de economische faculteit, door haar eerste dekaan Z.W. Sneller met een ijzeren roede gehoed, had met name zich J. Zijlstra, de latere minister en president van de Nederlandsche Bank, geweerd tegen een naar zijn smaak verouderde economie, alsmede tegen een beslechten van meer moderne twistpunten met oude begrippen en machtsspreuken. Deze had de gedachte der souvereiniteit in eigen kring een lege huls genoemd, wat uiteraard bij aanhangers van de wijsbegeerte der wetsidee - de hoogleraar D.Th. Vollenhoven voorop - ontsteltenis wekte, maar ook mr. Donner in het verkerde keelgat was geschoten en curatoren een niet dadelijk aangenaam geredigeerde terechtwijzing in de pen gaf: het was niet twijfelachtig wie de geestelijke vader der gekozen bewoordingen van het bewuste epistel moest worden genoemd. Maar de werkelijkheid is veelkleurig. In andere opzichten werd zeer beslist tegen wat verbeten opvattingen in aan hen die meer wetenschappelijke ruimte wensten die ruimte ook gegund. In het licht van de feiten is daarom betutteling misschien niet geheel ongegrond, is schoolmeesterij goed beschouwd volstrekt ongegrond verwijt; schoolmeesterij veronderstelt toch zekere beperkingen en zelfs enige benepenheid van blik en iets dergelijks was mr. Donner wel geheel vreemd. Eerst als dit vast staat mag ook worden uitgesproken dat, zij het slechts af en toe, de wijsheid en taktiek van de bestuurder de indruk van berekening en handigheid wekten. De grote Afrikaanse staatsman Smuts, een vriend van Churchill werd door zijn landgenoten ook 'slim Jannie' genoemd. Dit drukte overigens meer eerbied dan kritiek uit. Ik kan mij een enkel bezwaar in deze richting, zonder het in de volle omvang te delen voorstellen. De in een twintigjarige werkzaamheid als curator dezer universiteit ongetwijfeld bewust getrokken lijnen, zijn goed herkenbaar. De Vrije Universiteit moest een volwaardige, principieel herkenbare wetenschappelijke instelling wezen in trouw aan de grondslag. Daartoe was - hetgeen directeuren aanbelangde - een behoorlijke, slechts door subsidies nog mogelijk te maken financiering eis. Echter deze subsidies mochten nimmer - en dat is iets wat de president-curator bijzonder ter harte ging - tot nodeloze inkrimping leiden, laat staan tot ernstige aantasting van de vrijheid die aan de universiteit in trouw aan haar naam als bijzondere instelling toebehoorde.

135

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen