Jaarboek 1981-1982 - pagina 45

Als tweede voorbeeld van dit type discussie noem ik één der artikelen-series die recentelijk onder de titel: „Een nieuwe schoolstrijd?" verschenen en wel die uit het tijdschrift „Tijd en Taak". Bijdragen aan deze serie werden geschreven door mevrouw P. van Dalfsen, secretaris van de Raad voor de zaken van Kerk en School, de heer H. Wansink, eindredacteur van ,,Inzicht" het tijdschrift van de Vereniging voor Openbaar Onderwijs en dr. K. de Jong Ozn, voorzitter van de Unie School en Evangelie. In deze discussie wordt over het bestaansrecht van een bijzondere school opgemerkt dat hiervoor de schoolkeuze geen goede graadmeter meer is. De voortgaande ontkerkehjking zou betekenen dat men niet in die mate achter het bijzonder onderwijs staat als de feitelijke situatie suggereert. Bovendien zou de macht van de belangenorganisaties, advies- en overlegcommissies zo toegenomen zijn dat zij in feite over het (voort)bestaan van bijzondere scholen beslissen. Voorts wordt opgemerkt dat een bijzondere school haar bestaansrecht verliest als ze haar oorspronkelijke doelsteUing niet meer waarmaakt. Van andere zijde wordt gezegd dat het met name de oprichters zijn en dus nu het bevoegd gezag, die de verstrekkers van het bijzonder onderwijs zijn en dus over het (voort)bestaan te beslissen hebben. Ten aanzien van de bestuursvorm wordt ervoor gepleit de verdergaande democratisering ook in het bijzonder onderwijs meer gestalte te geven. Zo zou het bestuur van zo'n school alleen uit de ouders van dat moment dienen te bestaan. De A.B.O.P. spreekt in haar congres van 27 maart jl. het volgende uit: ,,De mogelijkheden voor onbelemmerde toegankelijkheid alsmede voor een democratische en openbaar controleerbare structuur ten aanzien van beheer en inrichting acht de A.B.O.P. bij het openbaar onderwijs het best verzekerd." Anderen achten de leus: ,,de school aan de ouders" te smal als daarmee alleen de ouders van nu bedoeld worden. Een aantal generaties ouders en de geestelijke gemeenschap waarin zij leven dienen het bestuur te vormen. Over de inhoud van het bijzonder onderwijs wordt in deze artikelen ondermeer gezegd dat er teveel in een isolement gewerkt wordt. En daar de emancipatie, die tot de tweede wereldoorlog nog een rol speelde, voltooid is, zouden direct betrokkenen ook minder noodzaak zien voor afsluiting van andersdenkenden. Als belangrijkste inzet voor een nieuwe schoolstrijd wordt dan genoemd de mate waarin het onderwijs een bijdrage kan leveren aan het opheffen van maatschappelijke ongehjkheden en culturele apartheid. De heer B. Tielman, voorzitter van het Humanistisch Verbond - die elders sprak van ,,het beruchte artikel 208" - zegt zelfs dat op de christelijke school een ontmoeting met andere, niet-westerse en niet-christelijke godsdiensten niet kan plaatsvinden. Met de gegeven illustraties is wel aangetoond hoe fundamenteel de discussie is en in welke toonaard ze soms gevoerd wordt. De argumenten die ik had om vanmiddag enkele artikelen die toch vooral voor het lager en middelbaar onderwijs geschreven zijn, in dit academisch milieu zo uitvoerig te bespreken zijn de volgende. 43

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen