Jaarboek 1985-1986 - pagina 115

Na zijn opleiding tot onderwijzer aan de Gereformeerde Kweekschool te Amsterdam begon Jan Roelink (geboren in 1910) zijn loopbaan bij het christelijk lager onderwijs in Amsterdam. Reeds vroeg kreeg de geschiedenis de liefde van zijn hart en hij trachtte zijn belangstelling en enthousiasme voor de geschiedenis over te dragen op zijn leerlingen, niet alleen door zijn voortreffelijk en zorgvuldig onderwijs, maar ook door het schrijven van enige historische jeugdboeken. Hij wilde echter ook dieper graven en besloot naast zijn functie bij het onderwijs de universitaire studie van de geschiedenis ter hand te nemen. Hij deed dit aan de Vrije Universiteit, met de grondslag waarvan hij zich wezenlijk verbonden gevoelde. De hoogleraren Van Schelven en Goslinga maakten hem daar op degelijke wijze vertrouwd met het métier van historicus. In 1946 bekroonde Roehnk, die inmiddels leraar geschiedenis was geworden aan de Christelijke H.B.S. in Amsterdam-Oost, zijn academische studie door te promoveren op de uitgave van een aantal brieven van een Gelders rechtsgeleerde en politicus uit de 16e eeuw. Omdat zijn eigenlijke leermeester van Schelven was afgetreden trad Goslinga als zijn promotor op. Roehnk's kunde, zijn didactische gaven en zijn activiteiten ten behoeve van de verbetering van het onderwijs in de geschiedenis leidden er toe, dat hij in 1949 aan de Vrije Universiteit werd benoemd tot docent in de didactiek van de geschiedenis; gedurende een aantal jaren heeft hij ook aan de Universiteit van Amsterdam deze functie bekleed. Niet lang daarna werd hij docent aan de zo juist opgerichte Vrije Leergangen voor de opleiding Geschiedenis M.O.; deze functie, die hem zeer lief was, is hij tot zijn emeritaat blijven bekleden. Een aantal jaren was hij ook rector van de Vrije Leergangen. Intussen was Roelink na zijn promotie ook op wetenschappelijk gebied actief gebleven, wat resulteerde in een aantal belangrijke publicaties. Zijn wetenschappelijke kwaliteiten en zijn prestaties bleven niet onopgemerkt. Zijn alma mater deed een - niet vergeefs - beroep op hem om de wetenschappelijke staf van de groeiende afdehng geschiedenis te komen versterken. In 1964 volgde zijn benoeming tot lector voor het onderwijs in de hulpwetenschappen der geschiedenis; aan dit onderwijs heeft Roelink, die er van overtuigd was dat een goed ambachtelijk vakmanschap onmisbaar is voor de wetenschappelijke beoefening van de geschiedenis, zeer veel zorg en aandacht besteed. Niet voor niets was Geschiedenis als ambacht de titel van zijn openbare les. In 1969 werd hij hoogleraar, waarbij zijn leeropdracht werd uitgebreid tot de geschiedenis der Middeleeuwen. In 1975 ging hij met emeritaat. Roelink's dissertatie had betrekking op de vaderlandse geschiedenis van het begin van de nieuwe tijd, een periode, waarin de strijd om de vrijheid van religie een grote, naar Roelink's overtuiging zelfs een veelszins beslissende rol heeft gespeeld. Ook later bleef hij grote belangstelling houden voor deze periode en dit aspekt, zoals onder meer blijkt uit zijn belangrijke bijdragen tot de nieuwe Algemene geschiedenis der Nederlanden en het vele werk dat hij heeft verzet voor de uitgave van het laatste deel van Van Schelven's Het Calvinisme gedurende zijn bloeitijd. 113

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen