Jaarboek 1986-1987 - pagina 75

Medisch Stafleu, redactie leid. Me-

1984; 39: let, 1984;

18.

artsen tot zijn

19. 20. 21.

nduidig, van risbijvooren. 22. 1: 50-55. failure. ne shock e patiënt vattinger; ie problegeklaagci n wat hei

23. 24.

zoon, het 16. ommissie 168-469 ^97-498 i26-527 i88 i88-589 )78-679 )79 )79 '63

25.

26.

I

* H.A.M. Schram, Idem: 840 * J.H. Duistermaat, Idem: 850 * c . van der Meer, Idem: 955-956 * B.J. Knottnerus, (slot). Idem: 1087-1088 Een ethische bezinning op het spanningsveld tussen levensverlenging en kwaliteit van leven is te vinden in het boekje van het Bezinningscentrum V.U. (zie noot 8): * H.M. Kuitert en C. van der Meer, Zinloos en zinvol medisch handelen. Over de spanning tussen levensverlenging en kwaliteit van het leven. Met commentaar van J.H. Mulder. In dit verband is ook van belang: * D.C. Thomasma, J. Brumlik, Ethical issues in the treatment of patients with a remitting vegetative state. Am J Med, 1984; 77: 373-377. j . de Haes en F. van Knippenberg, Kankerpatiënten beoordelen hun kwaliteit van leven niet altijd ongunstig. Tijdschrift Kanker, 1985; 9, nr. 6: 22-23. R.B, Purtilo, Ethics consultations in the hospital. N Engl J Med, 1984; 311: 983-986. B. Lo, A.R. Jonsen, Clinical decisions to limit treatment. Ann Intern Med, 1980; 93: 764 -768. Een goede informatie houdt beslist niet in, dat alle details moeten worden gegeven. Maar wel de essentie van de aard der ziekte, het te verwachten therapeutische resultaat en de risico's. Zo geeft bijvoorbeeld het afleveren van de bijsluitertekst met de medicamenten soms grote problemen. 'Zo'n gevaarlijk middel dokter, neem ik niet' (betrof aspirine, want dat kan maagbloedingen geven). 'Ik heb het middel niet genomen, want het is tegen epilepsie, en dat heb ik niet'. Dit vereist een groot inlevingsvermogen en overtuigingskracht van de arts. De arts moet consciëntieus te werk gaan. Het is immers aan hem om te oordelen of de patiënt de informatie juist kan bevatten. Tijdens een ernstige ziekte-periode wil de patiënt vaak niet meer geprikt worden in zijn bloedvaten, hetzij voor afneming van bloed voor diagnostiek hetzij voor inbrengen van medicamenten in zijn bloedbaan. De arts weet echter dat daarvan de genezing van de patiënt afhangt, en oordeelt dat de patiënt het lijden door de puncties en de noodzakelijkheid daarvan voor zijn genezing verkeerd afweegt. Hij doet de noodzakelijke puncties tegen de wil van de patiënt in. H.M. Pinedo, Over leven en dood (Lezing voor het convent van hoogleraren aan de Vrije Universiteit). VU-boekhandel/Uitgeverij, Amsterdam, 1984. Zie voor de aanleiding tot instelling van deze commissies: * H. J. J. Leenen, Medische experimenten op mensen in het gezondheidsrecht. In: Medische experimenten met mensen. Mogelijkheden en grenzen, onder redactie van W.H.G. Wolters. Bohn, Scheltema & Holkema, Utrecht, 1980: 210-242 en over de functie van deze commissies: * E.L. Noach, De functie van ethische commissies bij medische experimenten met mensen. Medisch Contact, 1985; 40: 872-874. CABLA (College van Advies en Bijstand inzake Levensbeschouwelijke Aangelegenheden van de Nationale Ziekenhuisraad), Experimentele behandelingen en experimenten met mensen. NZR/NZI, Utrecht, 1984. In deze discussienota worden over dit onderwerp vele goed doordachte en behartenswaardige opmerkingen gemaakt. Van elk experiment dient een protocol te worden vervaardigd. Dit beschrijft het waarom, de vraagstelling en de uitvoering van het onderzoek in detail. Als definitie van een protocol geldt: Een protocol is een prospectieve kosten-batenanalyse voor de patiënt van het onderzoek, onder begeleiding van de onderzoeker.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Terug naar resultaten Printen