1906-1907 Orgaan van de Christelijke Vereeniging van Natuur- en Geneeskundigen in Nederland - pagina 175

159 bij 't spreken juist gebruikte. Haar toestand verbeterde snel. Reeds 14 dagen na het begin der ziekte begreep zij reeds veel, wat haar vaak en met nadruk gezegd werd en zij keek om, wanneer zij bij haar eigen naam geroepen werd. Toch bleef het beeld altijd nog typisch: zij gebruikte spontaan zeer vele woorden juist, daarentegen begreep zij maar enkele en deze alleen met groote moeite. Den 25en Maart was zij nog meer in beterschap toegenomen. Telkens kon zij voorgesproken woorden eerst verkeerd en ten slotte juist naspreken en ook spontaan herstelde zij vaak gemaakte fouten. Den 20en April 1874, dus ruim 7 weken na het begin der ziekte, begreep zij bijna alles, wat eenige malen herhaald werd. Zij sprak nog wat ,hortend en stootend", maar meest juist, het lezen ging vlot. Wilde zij spontaan wat schrijven dan liepen slechts enkele woorden goed van stapel, zij was ook niet in staat op dictaat te schrijven. Zij kon tamelijk goed copiëeren, de letters afzonderlijk gingen alle goed. De meest opvallende spraakstoornis was aldus nu nog de agraphie. 2. Dit geval werd vroeger waargenomen, maar daar Wernicke de juiste analyse van het symptomencomplex der aphasie toen nog niet inzag, werd het ook niet zoo uitvoerig en nauwkeurig genoteerd. Susanne Rother, 75 jaar, de vrouw van een portier, werd 7 October 1873 in het Allerheiligenhospitaal opgenomen. Zij had atheroom, kon alleen loopen, als zij geholpen werd, scheen echter voornamelijk het linkerbeen na te sleepen. In 't bed lag ze meestal te jammeren, diep onder de dekens weggedoken, zij was onzindelijk met urine en faeces. Zij antwoordde geheel verkeerd op haar gestelde vragen, ook deed zij niet, of verkeerd, wat haar opgedragen werd. Zij bemoeide zich weinig met hare omgeving, zij sprak ook dientengevolge weinig, maar toch voldoende om een motorische aphasie uit te sluiten. De aphasie werd herkend aan bet verwisselen en misvormen der woorden, die zij gebruikte. Zij zei zeer vaak juist: ,Ich danke recht herzlich," andere malen: ,Ich danke recht geblich," of ook ,Ich bin recht krank. Ach es ist mir so kalt. Sie sind sehr ein guterHerr.'' Den geneesheer, dien

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen