1960 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 52

36

F. H. PRUIJS

een uitzondering wordt gemaakt, geeft toch reden tot waakzaamheid. Het gevaar is daarom zo groot omdat de geesteszieke nog altijd „taboe" is, d.w.z. sterke ambivalente spanningen oproept, welke makkelijk kunnen leiden tot de tendens hem uit te schakelen. Bovendien zijn veel schizophrenen krachtens hun ziekte grote asceten en verachters van alles wat zweemt naar lustbevrediging, gezelligheid en luxe. Onze patiënten zullen dus niet gauw protesteren als er hun te kort gedaan wordt in deze sector. Wat moet onze houding zijn, gezien al deze moeilijkheden en gevaren? Een laatste en fatale „afweer" zou gelegen kunnen zijn in het ontijdig bezweren van deze heilzame onrust door middel van onze hooggeroemde principes en zuivere theologie. Een „dode orthodoxie" met sterk rationaliserende inslag kan aan het therapeutisch klimaat veel kwaad doen, maar ook een „praktisch Christendom" van het type: „het is toch zo eenvoudig, als we onze naaste maar liefhebben als ons zelf en als we de ander maar uitnernender achten dan ons zelf, dan moet alles prachtig in orde komen". Het is inderdaad eenvoudig, maar de ervaring leert, dat de eenvoudigste dingen het moeilijkst zijn, en de Catechismus leert dat ook de allerheiligsten maar een klein beginsel van deze nieuwe gehoorzaamheid hebben. Hier ontstaat dan weer het gevaar van de valse lijdelijkheid: „tenslotte moet de Heilige Geest het toch doen". Het is niet uit gebrek aan eerbied voor de idealen van een Lindeboom, die de stoot gaf tot de „Christelijke verpleging van Geestes- en Zenuwzieken", maar juist uit het besef dat wij door het Woord uiteindelijk ons gericht en onze vrijspraak zullen vernemen, ook over het werk in onze psychiatrische inrichtingen, dat de noodzaak klemt om de bijdragen van de zogenaamde profane wetenschappen zo ernstig en zo volledig mogelijk te bestuderen en toe te passen, ook al zullen wij hopelijk wat nuchterder zijn in de verwachting die deze kennis bij sommigen oproept. Aan het „onderzoekt alle dingen en behoudt het goede" moet volledig recht gedaan zijn, voordat er een profeet onder ons kan opstaan met de onbegrijpelijke vreugdeboodschap: „en ik wijs U een weg, die nog uitnernender is".

Wolfheze, januari 1960.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen