1963 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 25

WAARDE EN ONWAARDE BIJ TEILHARD DE CHARDIN

13

e.v.)- — Een scherpe scheiding tussen beide gebieden met afwijzing van elke mogelijkheid van een „syntese" zoals bijv. Segaar verdedigt in „Wending", juni 1961 (pag. 228) zal dus een katholiek niet licht onderschrijven. Ik geloof echter wel te mogen zeggen dat men in reformatische kring met de vraag over de verhouding geloof-wetenschap eveneens nog lang niet „klaar" is, en dat ook hierom het denken van Teilhard velen in dit milieu heeft aangetrokken. Voor een goede verhouding tussen geloof en wetenschap zouden we de volgende voorwaarden willen aangeven: — vooreerst een christelijk doorleefde eenheid-in-persoon (want dit is niet een zuiver theoretisch probleem, maar het heeft een existentiële kant). Deze eenheid nu heeft Teilhard zeker bezeten. — verder een methodische „zindelijkheid" in het denken, die geloofsvragen steeds blijft onderscheiden van wetenschappelijke vragen, en ook niet duldt dat een der twee beschouwingswijzen de andere geweld aandoet; die dus tevens in het oog houdt dat men door het volgen van een bepaalde methode van onderzoek nooit de volledige realiteit omvat, en die bovendien het eigen karakter der christelijke Openbaring blijft eerbiedigen. — tenslotte het besef dat de orde in de natuur, ook en niet het minst in zijn evolutie-aspekten, naar God verwijst; waarbij dan tot „natuurlijke orde" ook wordt gerekend het steeds hoger en verder reiken van het streven in de Homo sapiens naar het ware en goede, waarin — zoals Teilhard in zijn ontwikkeling van de noösfeer goed laat uitkomen — een verwijzen ligt naar de Bron van alle waarheid en geluk. In het algemeen aanvaarden we dus in beginsel de mogelijkheid van een „goede" syntese tussen Geloof en Wetenschap op die gebieden, waar beide dezelfde objekten beroeren. We kunnen ons voorstellen dat sommigen op dit gebied de term „syntese" ongewenst achten, omdat men hierin een suggestie kan bespeuren als ging het om in wezen gelijke gebieden — wat zeker niet het geval is. Maar men strijde niet over een term; de door ons bedoelde syntese wil zeggen: „aanwijsbare harmonie". Hiermee nemen we dus een ander standpunt in dan verschillende reformatorisch geïnspireerde denkers, zoals Segaar (in „Wending", juni 1962) en Karl Barth die in het derde deel van zijn Dogmatik zegt dat „es sich hinsichtlich dessen, was die heilige Schrift und die christliche Kirche unter Gottes Schöpfungswerk versteht, slechterdings keine naturwissenschaftliche Fragen, Einwande oder auch Hilfstellungen geben kann". Maar we vonden uit die kringen ook andere geluiden, zoals van Furnée in dit tijd-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen