1964 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 45

CENEESKUNDIGE HULP ONTWIKKELINGSGEBIEDEN

25

huidige tijd dikwijls nog zeer ambivalent tegenover de mogelijkheden van de moderne geneeskunde staan. Hoeveel te meer moet dit dan wel gelden voor bevolkingsgroepen, die weinig of niets geleerd hebben en die iedere confrontatie van het westerse denken met hun eigen traditionele ziens- en zijnswijze trachten te ontwijken, omdat zij die, en terecht, aanvoelen als een kracht die de kiemen tot disruptie van hun harmonische, zij het in onze ogen schamele, bestaan in zich bergt. En juist in de ontwikkelingsgebieden is er nog een element, dat wij vrijwel niet meer kennen, dat zich tegen invoering van de moderne westerse geneeskunde verzet, namelijk het bestaan van een eigen volksgeneeskunde, geheiligd door de overlevering en vaak inniger verweven met de levensbeschouwing dan de westerling zich wel realiseert. Het hier gesignaleerde probleem wordt lang niet altijd herkend en dus niet op de juiste wijze gehanteerd. Om dit met enkele voorbeelden te kunnen verduidelijken, is het nodig het karakter van die volksgeneeskunde, van elke volksgeneeskunde, in een bepaalde richting nog wat nader te preciseren. Probeer ik dat, dan kom ik tot de volgende stelling: Volksgeneeskunde draagt, onverschillig op welke religieuze of traditionele gronden zij steunt, steeds het karakter van curatieve geneeskunde, d.w.z. haar hulp wordt ingeroepen ter genezing, niet ter voorkóming van ziekte. De invoering van curatief-geneeskundige westerse hulp blijkt dan ook vrijwel altijd gemakkelijker in zijn werk te gaan dan de invoering van, globaal bezien bijna steeds veel belangrijker, preventief-geneeskundige maatregelen. Ten einde de laatste effectief te doen zijn is actieve medewerking van de groep, te wier bate zij genomen worden, praktisch onontbeerlijk. Nu zou men een ogenblik kunnen onderstellen, dat die actieve medewerking hetzij vrijwillig hetzij onder dwang kan worden verleend. Men heeft dit hier en daar inderdaad wel gedacht, en men is dan ook wel bij het uitblijven van vrijwillige medewerking er toe overgegaan de betrokken bevolking te dwingen, maar ik meen dat deze opvatting op een denkfout berust: gedwongen medewerking is geen medewerking, en indien de mens zich gedwongen voelt zal hij alles in het werk stellen om zich aan de dwangmaatregel te onttrekken. Zo is hij nu eenmaal; wellicht is het eerlijker om te zeggen: zo zijn wij nu eenmaal. Om dit met een voorbeeld uit de praktijk te illustreren, haal ik dat van de framboesia-bestrijding aan, een voorbeeld dat voor mij te meer spreekt, omdat het curatieve en het preventieve element hier hand in hand gaan, en de kans van slagen hier dus a priori groter

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen