1964 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 52

32

T. D. STAHLIE

Bij de andere categorie, de hulpzoekende zieken, ligt de zaak anders. Voor hen is het enige wat geldt, een zo snel mogelijke genezing. Zij van hun kant zien daarom primair niet de tegenstelling tussen „oude" en „nieuwe" geneeskunde; zij zien deze beide als een soort winkels, die in wezen beide dezelfde artikelen voeren, zij het dan dat de eerste te vergelijken is met de dorpskruidenierderij annex klompenmagazijn en de tweede met een moderne supermarkt. Voor de hulpzoekende zieke bestaat er dus geen „óf-óf' verhouding tussen beide vormen van geneeskunde. Ik zeg dit wellicht iets te stellig, temeer omdat er op dit gebied tot nu toe zeer weinig onderzoek verricht is. Zelf heb ik eens de gelegenheid gehad om een bescheiden ervaring op te doen in deze richting: Het betrof een onderzoek naar de gezondheidstoestand van jonge kinderen in Thailand, waarbij we o.a. aan de moeders vroegen of hun kind wel eens ziek was geweest, en zo ja, of men dan medische hulp had gezocht. Werd deze laatste vraag positief beantwoord, dan vroegen wij vervolgens bij wien, bij de westers-geschoolde arts van het gezondheidscentrum of bij de inheemse kruidendokter. Deze laatste was daar officieel erkend en had een licentie van de staat, zodat een gang naar zijn polikliniek niet eens iets was waarmee men verlegen behoefde te zijn. We ontvingen dan ook eerlijke antwoorden, en nu bleek tot onze verrassing het volgende: die moeders, die trouwe bezoeksters van het gezondheidscentrum waren, wendden zich ook het vaakst tot de kruidendokter, terwijl er anderen waren, die alles zelf meenden te kunnen afdoen. Er waren er maar heel weinig, die hetzij alleen de geschoolde arts, hetzij alleen de kruidendokter geraadpleegd hadden. Oud en nieuw hadden ter plaatse klaarblijkelijk een staat van „peaceful coexistence" weten te bereiken. Om nog even terug te keren tot het onderwerp: voorlichting,.... er is geen moeilijker en tegelijkertijd geen noodzakelijker voorlichting dan die op voedingsgebied. Tenslotte kan men een malaria-campagne heel wel afwerken, zonder dat de betrokken bevolking er al te veel van begrijpt. De enige medewerking, die gevraagd wordt, is het openstellen van de huizen ter bespuiting met insecticiden. Maar op het gebied van de voeding ligt dat totaal anders. Wil men resultaten zien, dan is actieve medewerking van ieder lid van de gemeenschap afzonderlijk conditio sine qua non. Hetgeen betekent dat hij, althans grofweg, enig begrip van de situatie moet hebben. Dit is te noodzakelijker, omdat het uiterst moeilijk is om iemand van een eenmaal ge-

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen