1968 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 215

p. J. ROSCAM ABBING

175

Een en ander wordt nog veel moeilijker als we ons afvragen wat de rol is van leed en zonde in de samenleving. We zijn dankbaar voor een welvaartsmaatschappij met steeds minder ziekte en armoede. We kunnen en willen niet terug. Maar we mogen ons wel afvragen of we het geestelijk aan kunnen te leven in een millieu waarin allerlei grenssituaties steeds minder beleefd worden en waarin het oordeel Gods steeds minder resoneert in uiterlijke gebrokenheid van het leven. Houdt de geloofsafval niet ook verband met het welvaartsmillieu waarin we terecht gekomen zijn? Als goede christenen moesten we de welvaart aan kunnen, maar het is waarschijnlijk dat we ze niet aankunnen. De uitspraak dat we ethisch achter zijn bij ons technisch kunnen is bekend: we zijn machtig geworden, maar we kunnen onze eigen macht ethisch nog niet aan. Ik ga echter een stap verder en zeg: we zijn door onze knapheid en ijver welvarend geworden, maar we kunnen dat geestelijk nog niet aan. En dat is nog maar éen voorbeeld. Want het krioelt hier van vragen. B.v. hoeveel verzoekingen moet of mag een samenleving of submillieu bevatten? Een kind moet men opvoeden in een beschermd millieu. Maar geleidelijk moet het leren midden in de wereld met al zijn verzoekingen te staan. Persoonlijk vind ik dat onze samenleving het vrij ver gebracht heeft in het beschermen van de economisch zwakken, maar bijzonder onbarmhartig is tegenover de moreel zwakken. Wie pleit voor een moreel zindelijker samenleving, wordt onmiddellijk uitgescholden voor conservatief, althans voor fatsoensrakker en betuttelaar. Ik gun ieder zijn vrijheid, maar ik wil dat we niet wreed zijn voor de zwakken. Al die vragen rond filmkeuring, pornografie, etc. moeten benaderd worden, niet met verouderde juridische maatstaven van wat kwetsend is, maar vanuit de vraag wat schadelijk is uit oogpunt van geestelijke volksgezondheid. Nog moeilijker wordt het als we denken aan groepsmentaliteiten en stromingen. Er moet m.i. democratie zijn. Dat brengt echter met zich mee dat geestelijke wereldbeschouwelijke machten en hun propaganda zich breed kunnen maken. Alleen excessen in asociale teneinr en werkwijze, kunnen verboden worden. Maar de onmondige mens kan tot object en speelbal van manipulerende machten worden. En via welke invloeden wordt een mens mondig? En nemen wij als kerken en christenen niet volop deel aan deze strijd der geesten, aan deze worsteling met en om de mens? Hier stuiten we rechtsstreeks op het probleem van het beïnvloeden van de mens, dat we nu nog apart moeten bezien.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen