1968 Geloof en Wetenschap : Orgaan van de Christelijke vereeniging van natuur- en geneeskundigen in Nederland - pagina 45

JOH. BLOK

25

Het is in ieder geval duidelijk, dat, hoe ook de principiële argumentatie voor of tegen een confessionele universiteit moge verlopen, er in de praktijk een situatie kan ontstaan, die op zichzelf een zeer ernstig argument voor deconfessionalisering vormt. Het is mij ten enenmale onbekend, hoe de praktische situatie in Nijmegen is. Het rumoerige en weinig subtiele heen en weer golven van bewering en protest tijdens een forumdiscussie is vanzelfsprekend weinig dienstig voor het opdoen van een objectieve indruk. De bovenstaande opmerkingen hebben dan ook niet de bedoeling kritiek op de Nijmeegse universiteit uit te oefenen, doch veeleer om naar aanleiding van wat zich afspeelt in Nijmegen de aandacht te richten op de Vrije Universiteit. Ik ben er van overtuigd — en hiermee relativeer ik bij voorbaat mijn verdere betoog — dat de vraag hoe confessioneel de Vrije Universiteit in haar dagelijks werk is in de toekomst van groter betekenis zal zijn dan de kwestie hoe confessioneel zij in haar grondslag is. Anders gezegd: In de toekomst zal het van beslissende betekenis zijn of het confessionele in de Vrije Universiteit een juridische accoordverklaring is met een belijdenis (naar de letter, naar de geest of naar haar historische betekenis) of een wezenlijk belijden in de praktijk der wetenschapsbeoefening. Dit brengt mij in eerste instantie dichtbij het artikel van professor Schillebeeckx, dat eindigt met de woorden: „Niet de vraag naar deconfessionalisering van de ene katholieke en de ene reformatorische universiteit in Nederland lijkt mij daarom het meest urgente probleem, maar de vraag in hoeverre zij hun zinvolle bestaansreden waarmaken". Professor Schillebeeckx zet in zijn artikel eerst scherp uiteen hoe in de moderne wetenschapsbeoefening het begrip waarheid relatief is, omdat de vraag, wat waar is en niet waar, onlosmakelijk in betrekking staat tot het denkkader, dat voor een bepaalde wetenschap karakteristiek is. Voor verschijnselen in de werkelijkheid of aspecten van de werkelijkheid, die niet te beschrijven zijn met de taal of het formalisme van een wetenschap, is in de betreffende wetenschap geen plaats, omdat er geen woorden voor zijn. Dit maakt iedere wetenschap op zichzelf autonoom en per definitie vrij van bevoogding door geloof of kerk. En dan komt een opmerking, waar ik bijzonder blij mee ben, en die ik letterlijk citeer: „Het totale leven van een mens overstijgt het kader van een wetenschap. Existentieel leeft daarom ook de wetenschapper in de totaliteit en streeft hij naar een „totaliserende" zinvatting. Bewust of onbewust raakt hij vooral in zijn handelen aan al de sferen, waarmee de diverse wetenschappen

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen